Η ζωή περνάει και χάνεται...!!!

Γυρίζεις την πλάτη σου στο χθες, αδιαφορώντας για τις στιγμές που σου χάρισε. Προσπαθείς να κοιτάξεις μπροστά, αλλά το βλέμμα σου πέφτει χαμηλά στην προσπάθειά σου να προσπεράσεις καθετί χρωματιστό. Θαρρείς πως στο επόμενο βήμα θα βρεις ό,τι έχασες, μα.... μάταια !!! Ότι περνάει πίσω δε γυρνάει. Η ζωή περνά και χάνεται !!!! (Μ.Α.)

http://youtu.be/vcMCH2IP1ws

"Μια ζωή στο ρίσκο"

Συχνά αφήνουμε το βλέμμα μας να τρέξει στις αράδες ενός βιβλίου. Διαβάζουμε, απομνημονεύουμε, καταβροχθίζουμε όσα περισσότερα μπορούμε, γιατί νομίζουμε πως έτσι θα γίνουμε "σοφότεροι". Πως έτσι θα κατακτήσουμε τον κόσμο μα περισσότερο την ίδια μας τη ζωή. Λες: όσα πιο πολλά ξέρω τόσο πιο εύκολα θα πάω μπροστά, θα αποφύγω τους κινδύνους, τις παγίδες. Μα είναι έτσι; Δυστυχώς, μάλλον όχι. Πατώντας στη βεβαιότητα, στις γνώσεις, στις εμπειρίες, ρισκάρεις πολλές φορές και πέφτεις στην παγίδα που εσύ έστησες με τόση χάρη. (Μ.Α.)

http://youtu.be/D0APkrVmkbY

Πάλι θα ονειρευτώ....!

Πάλι κι απόψε θα ονειρευτώ. Τι κι αν χρειάζεται να ταξιδέψω μακριά; Έτσι κι αλλιώς η πόλη θα κοιμάται. Κανείς δεν θα νοιαστεί για το μεγάλο άλμα. Αόρατη σκιά στο μισοσκόταδο. Έτσι, όπως αόρατες ήταν για κάποιους οι στιγμές που χάθηκαν, μα που σημάδεψαν το μονοπάτι αφήνοντας πίσω τους αχρείαστα "ψίχουλα" της λήθης. Πάλι κι απόψε θα ονειρευτώ... αδιάφορε περαστικέ!! (Μ.Α.)

http://youtu.be/fyyoHb8p3hk

Θέλεις να παίξουμε;

- Θέλεις να παίξουμε το παιχνίδι της σιωπής;

- Θέλω...!!

- Κλείσε τα μάτια σου και άκου τη σκέψη σου.

- Είναι πολύ δυνατή, δεν την αντέχω.

- Προσπάθησε να ελευθερώσεις τα φυλακισμένα σου όνειρα. Αυτά είναι που την κάνουν ανυπόφορη.

- Και μετά; Θα πάψει να με βασανίζει;

- Μετά..., όταν τα όνειρά σου βγουν από τη φυλακή θα μπορέσεις να ακούσεις τη σιωπή.

- Εσύ την ακούς;

- Ναι, γιατί τα δικά μου όνειρα μπόρεσαν και δραπέτευσαν την ώρα που η σκέψη μου προσπαθούσε να βρει μια πιο ασφαλή φυλακή.

- Τι όμορφη μελωδία που έχει...!!!

Την ακούς κι εσύ;

- Τώρα πια την ακούω μέσα από σένα. Είσαι το όνειρο που δραπέτευσε. Σ' ευχαριστώ !!!

                       (Μ.Α.)

"Ο καλύτερός μας φίλος"

Είναι ο δρόμος στο  άγνωστο και σκοτεινό μονοπάτι; Η πορεία προς τη μεριά του γκρεμού και της χαράδρας; Η ρότα στα πέλαγα και στους αγριεμένους ωκεανούς; Η ιδέα τους τέλους, του ύψους, του βάθους; Είναι όλα αυτά που μας ωθούν στο κυνήγι της ζωής; Που χρωματίζουν καθετί ασπρόμαυρο; Αν ναι, τότε σοφά λένε πως "ο θάνατος είναι ο καλύτερός μας φίλος". Για χάρη του τολμάμε να ζήσουμε και να γευτούμε τον κόσμο όλο !!! (Μ.Α.)

Όνειρα..... όνειρα.... ! ! !

Η νύχτα πέφτει, τ' αστέρια ανάβουν δειλά ίσα για να φωτίσουν το δρόμο στις ταξιδιάρικες ψυχές, που αν και σκοτάδι δεν διστάζουν να χωθούν στον καμβά των ονείρων μας. Θεατές και πάλι τη νύχτα αυτή, κρατώντας την παλέτα των ανεκπλήρωτων πόθων, προσμένουμε το ξημέρωμα που θα ενώσει τα θέλω με την πραγματικότητά μας. Όνειρα κι απόψε..... ! ! ! (Μ.Α.)

Πάντα "κάτι" λείπει...!!

Πάντα "κάτι" λείπει...!! Οι σκιές ποτέ δεν είναι αρκετές για να γεμίσουν τα κενά που αφήνουν οι χαραμάδες της σιωπής. Χρειάζεται τρέξιμο πολύ, μας το 'χουν μάθει καλά απ' όταν ήμαστε μικροί, φορώντας τις Κυριακές τα καλά μας παπούτσια, αυτά που κρεμασμένα μας περίμεναν όλη την εβδομάδα, για να μας συνοδεύσουν στα μελαγχολικά κυριακάτικα σοκάκια. Αυτά που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα προσπαθούν να χωρέσουν ασφυκτικά μέσα τους τα ίχνη που απέμειναν από μιαν άλλη εποχή !!! (Μ.Α.)

Ο άλλος μου εαυτός!!

Δεν είναι που κυνηγάμε σκιές μήτε που οι σκιές μάς κυνηγούν. Είναι που φώτισε η μέρα κι όλα στο φως της φαίνονται καθάρια και ζωντανά. Αφήνουμε πίσω μας ό,τι μάς θάμπωσε το χώρο μα .... πιο πολύ, ό,τι συγκλόνισε αυτό που λέμε "κρυμμένο" μας εαυτό. Πατάμε προσεχτικά μην τύχει και σκοντάψουμε σ' αυτόν τον άλλο εαυτό και στήνουμε χορό με τις ελπίδες για την καινούρια μέρα...!!!! (Μ.Α.)

Βροχή...!!!

Είσαι μέσα στη βροχή και δεν μπορείς να με δεις, να με νιώσεις.

Είσαι μέσα στη βροχή και με κρατάς...

Πάρε με ξανά κοντά στην αγκαλιά σου, εάν θες να με νιώσεις

κι άσε τα φιλιά μου αυτά να σε ζεστάνουν ξανά...

Έλα πάρε με αγκαλιά στα σκοτεινά, ξανά...

Νιώθω μόνη μου πολύ, δεν μπορώ να ζω μέσα σ' αυτό το σκότος,

έλα πάρε με αγκαλιά, όπως παλιά στα σκοτεινά, ξανά...

Είμαι μόνη μου πολύ, σ' αγαπώ πολύ και δεν μπορώ να ζήσω.

Έλα πάρε με αγκαλιά στη βροχή...!!

                      (Μ.Α.)

Ο Αύγουστος μας αποχαιρετά!

Το καλοκαίρι δεν τέλειωσε ακόμη κι ας φάνηκαν τα σύννεφα στον ουρανό κι ας φεύγει ο Αύγουστος. Μπορούμε να το "κρατήσουμε" κοντά μας με κάθε καλή μας διάθεση. Ο ήλιος ακόμα κι αν κρύβεται πίσω από τα σύννεφα, υπάρχει και μας κοιτά περιμένοντας να κάνουμε το βήμα προς το μέρος του, για να υποδεχτούμε τον όμορφο Σεπτέμβρη που..." Τα φύλλα ντύνονται χρυσά να ταξιδέψουν, βαλίτσες ετοιμάζουν τα πουλιά........."!!!!! (Μ.Α.)

http://youtu.be/PBUiSOuxZzI

Η ζωή δεν φυλακίζεται...

Η ζωή δεν φυλακίζεται.... Είναι έξω από τις τραβηγμένες κουρτίνες, έξω από τα κλειστά τζάμια, πέρα από το αναμμένο φως. Άνοιξε το παράθυρο και άσε την να κυλήσει ήρεμα χωρίς εμπόδια και φραγμούς. Θα λάμψει περισσότερο, θα φωτίσει κάθε σκοτεινό δωμάτιο, θα σου χαρίσει πολλές ευτυχισμένες στιγμές. Ακολούθησέ την, ξέρει πού θα σε οδηγήσει.... Στον δρόμο της καρδιάς ! ! ! (Μ.Α.)

Ένα μας πέταγμα ακόμη...!

Πρωινές συναντήσεις με χθεσινές σκέψεις. Άλματα στον αέρα για άπιαστα όνειρα. Περαστικοί επισκέπτες στης μέρας το άγγιγμα. Μια βαθιά ανάσα και το αερόστατο της καρδιάς μας έτοιμο για το μακρινό ταξίδι !!!! (Μ.Α.)

Στιγμές από το παρελθόν !!!

Μικρές καθημερινές στιγμές, ίσως δεδομένες και συνηθισμένες. Μα τόσο ιδιαίτερες και ξεχωριστές, τόσο - όσο να ζωντανεύουν μνήμες, θύμισες, αναμνήσεις.... που ανασκαλεύουν συναισθήματα καλά κρυμμένα βαθιά μέσα μας. Και τότε ο χρόνος κάνει μικρά βηματάκια προς τα πίσω, σταματώντας για λίγο σε σκαλοπάτια σπαρμένα από αρώματα, χρώματα, φωνές, μελωδίες. Και οι στιγμές γίνονται ώρες, μέρες, χρόνια, που πέρασαν μα δε στάθηκαν. Άφησαν όμως τα σημάδια τους βαμμένα με ανεξίτηλα χρώματα. Τα χρώματα της χαράς, του γέλιου, της ΑΓΑΠΗΣ που δεν θα χαθεί ποτέ... !!! (M.A.)

Άλλη μια μέρα...

Ανοίγω τα μάτια μου και βλέπω ουρανό, θάλασσα, ήλιο!! Οσμίζομαι τις μυρωδιές που ξεπροβάλλουν μέσα από ζεστές, φιλικές, αγαπημένες αγκαλιές. Αφήνω τη σκέψη μου να ταξιδέψει πάνω απ' τα κύματα που σήκωσε ο βραδινός αέρας, σκορπίζοντας κάθε σύννεφο που σκέπαζε το θολωμένο μου μυαλό. Άλλη μια μέρα είναι εδώ, έτοιμη να μας ταξιδέψει στην άκρη του ορίζοντα που απλώνεται μπροστά μας ! ! ! (Μ.Α.)

http://youtu.be/Z7z8_YKFeik

Νυχτερινοί σύντροφοι

Απόψε χάθηκαν τ'αστέρια κι ο ουρανός γέμισε πουλιά. Νιώσανε φαίνεται κι αυτά πως είναι δύσκολος ο δρόμος μέχρι να φτάσεις στο φεγγάρι. Πρόθυμα στάθηκαν δίπλα σου για να σε μάθουν να πετάς μήπως κι αγγίξεις τον ασημένιο δίσκο την ώρα που θα πλαγιάζεις στα όνειρά σου!!!
              (Μ.Α.) 

Βραδινές "περιπολίες"!!

Μη φοβηθείς ακούγοντας βήματα πίσω σου. Είναι οι ξεχασμένες σου σκέψεις που βάλθηκαν να σε ακολουθήσουν στα άδεια πλακόστρωτα δρομάκια. Όσο κι αν τους κρυφτείς, σύμμαχός τους το φεγγάρι προδίδει τα βήματά σου!!! (M.A.)

http://youtu.be/tkPC87caswQ

Η Κυριακή μας !!!!

Ποτέ δεν μου άρεσαν οι αποχαιρετισμοί. Πόσο μάλλον εάν επρόκειτο για κάτι που δεν θα το ξανάβλεπα ποτέ. Και δυστυχώς καθημερινά είμαστε αναγκασμένοι να μπαίνουμε σ' αυτό το "παιχνίδι". Κυριακή σήμερα και μάλιστα η τελευταία του μήνα Ιουλίου, η τελευταία που ακούει στο όνομα "27 Ιουλίου 2014". Περαστική κι αυτή όπως και όλες οι άλλες ημέρες της ζωής μας. Ας μην ξεχάσουμε λοιπόν:

-Να πούμε ΚΑΛΗΜΕΡΑ στη ζωή μας!

-Να δώσουμε ένα φιλί!

-Να σκορπίσουμε μερικά χαμόγελα!

-Να πάρουμε βαθιές ανάσες!

-Ν' ανοίξουμε μια μεγάλη αγκαλιά!

-Να κοιτάξουμε τον ήλιο!

-Να μοιράσουμε ελπίδες!

-Να κρατήσουμε την Κυριακή μας βαθιά μέσα μας για πάντα! (Μ.Α.)

Κρυφές σκέψεις...

Πόσες δεν είναι οι φορές που βαθιές μας σκέψεις πασχίζουν να βγουν στην επιφάνεια, για να δώσουν χαρά, ελπίδα, κουράγιο, ευχές... σε αγαπημένα πρόσωπα; Μα είναι οι ώρες εκείνες, οι στιγμές, που όσο κι αν προσπαθούμε, πάντα υπάρχει κάτι που τις σταματά. Φτάνουν μέχρι την άκρη της πένας μας, σπρώχνουν τις αράδες, στροβιλίζονται στο βάθος του μυαλού μας, μα... μένουν εκεί. Και όμως υπάρχουν. Υπάρχουν, για να φτάσουν έστω και νοερά, στο σωστό μέρος, την κατάλληλη στιγμή. Για να φωνάξουν τις ευχές μας και να δώσουν κουράγιο σ' αυτούς που αγαπάμε, αλλά "αρνούνται" να το δουν...!!  (Μ.Α.)

Ζωγραφίζοντας τον "κόσμο"!

"Δεν είναι ο κόσμος αυτός που ονειρεύτηκα"... 

Θεατές, μα όχι αμέτοχοι, σ' έναν κόσμο άχρωμο, άβουλο, άμορφο, ανούσιο...! Τα παιδιά, τα δικά μας παιδιά, τα παιδιά όλου του κόσμου, πασχίζουν καθημερινά να δώσουν απαντήσεις σε αμέτρητα ερωτήματα. Και βρίσκουν τον τρόπο να χαμογελάνε, να τραγουδάνε, να ονειρεύονται. Φτιάχνουν τα δικά τους αστέρια, τα δικά τους λουλούδια, τη δική τους ζωή. Άχρωμη στην αρχή, αλλά γεμάτη από χρωματιστές ελπίδες που θα στεγάσουν τα παιδικά τους αθώα όνειρα περιμένοντας την ώρα που θα ζωντανέψουν και θα τα οδηγήσουν σ' έναν κόσμο "ονειρικά πλασμένο"!!

                           (Μ.Α.)

Άσπρα πουλιά...!!!

"Είναι οι άνθρωποι μου έλεγες πουλιά,

σαν χειμωνιάσει πάντα μακριά πετάνε

κι έρχονται ίσως να σε δουν κάποια βραδιά, 

άν έχουν σπάσει τα φτερά τους ή αν πεινάνε." 

Είναι και κείνα τα πουλιά που σαν ξημερώσει έρχονται και φωλιάζουν μέσα στο νου, για να μας συντροφεύουν όλη την ημέρα. Σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, προσμονή για ό,τι μας πόνεσε ή μας πονά, για ό,τι μας βάρυνε ή μας βαραίνει. 

Καινούρια μέρα σήμερα, ας αφεθούμε στο πέταγμά τους. Οι ελπίδες να μας παρασύρουν μακριά είναι πολλές !!!! Βαθιά ανάσα και...... Καλημέρα στη μέρα μας!!! (Μ.Α.)

"Διαφορετικός" και... μόνος !!

Και όμως, το να είσαι "διαφορετικός" δεν είναι πάντοτε το επιθυμητό. Όσο κι αν προσπαθούν να σε πείσουν πόσο "πολύτιμο" ή "ξεχωριστό" σε κάνει η διαφορετικότητά σου, όποια κι αν είναι αυτή, είναι στιγμές που καθόλου δεν σε παρηγορεί. Τι κι αν ανήκεις σε άλλη εποχή, τι κι αν είσαι ρομαντικός κι ονειροπόλος, τι κι αν οι σκέψεις σου είναι πάντα χρωματιστές και αισιόδοξες; Δεν παύουν όλα αυτά να σε κάνουν διαφορετικό από τους γύρω σου. Και... γιατί όχι; Και τρομαχτικό. Και είναι οι ώρες εκείνες που θέλεις να μείνεις μόνος, να αποσυρθείς στην άκρη του πουθενά. Άδειος ο εαυτός σου απ'όλους κι απ'όλα. Κρεμασμένες οι σκέψεις σου και οι ελπίδες σου. Εσύ και τα πουλιά. Μόνον αυτά μπορούν και αντέχουν να σταθούν δίπλα σου και μόνον αυτά μπορείς και αντέχεις να είναι δίπλα σου. Αυτά που με το πέταγμά τους είναι ικανά να ταξιδέψουν την ψυχή σου ψηλά, μακριά...! Εκεί που οι ελπίδες, τα όνειρα, οι αισιόδοξες σκέψεις σου, δεν τρομάζουν κανέναν. Εκεί που ο αέρας είναι καθαρός, τα σύννεφα διάφανα αφήνουν τον ήλιο να περάσει ανάμεσά τους και να ζεστάνει όποιο κομμάτι σου πάγωσε ο φόβος κι ο τρόμος. Κι εσύ μένεις να αιωρείσαι και να ταλαντεύεσαι από το απαλό φύσημα του ανέμου κι από το πέταγμα των φτερωτών σου φίλων !!! (Μ.Α.)

"Το δικό μου αστέρι"

Σαν να'ταν χθες θυμάμαι, παιδί ακόμη, όταν έπεφτε το βράδυ έτρεχα στο ανοιχτό παράθυρο αναμένοντας τ'αστέρια να λάμψουν στο σκοτάδι. Και τότε μετρώντας τα, τα ξεχώριζα σε μικρά και μεγάλα, σε κοντινά και μακρινά. Τους έδινα ονόματα, τους χάραζα δρόμους, πορείες, τα οδηγούσα σε μέρη που ήξερα πως δεν μπορούσα να πάω, μα που κάποιος αγαπημένος μου βρισκόταν ήδη εκεί. Δεν ήξερα πώς ακριβώς λεγόντουσαν τα μέρη αυτά, μα δεν μ'ενδιέφερε κιόλας. Σκοπός μου ήταν να βρεθώ εκεί, στην αγκαλιά του. Κι αφού δεν μπορούσα να το κάνω εγώ, άφηνα τ' αστέρια να ταξιδέψουν έως εκεί. Πάντα αναρωτιόμουν: Άραγε βλέπουμε τον ίδιο ουρανό; Θα μπορούσαμε να βρεθούμε και μόνο που θα συναντιόντουσαν τα βλέμματά μας μέσα από τις φωτεινές μπαλίτσες; 

Κανείς δεν μπορούσε να μου απαντήσει, γιατί κανέναν δεν τολμούσα να ρωτήσω. Θα χαρακτηριζόμουν ως τη μικρή ανόητη που μια ζωή ονειροπολεί. 

Και να'μαι πάλι εδώ σήμερα, μπροστά στον ίδιο ουρανό με τα ίδια αστέρια. Στέκονται εκεί ψηλά, φωτεινά, μικρά, μεγάλα, κοντινά και μακρινά. Πάντα έτσι θα φαντάζουν κι ας μεγάλωσα και μάλιστα πολύ. Μόνο που σήμερα δεν ψάχνω μέρος να τα στείλω. Σήμερα ψάχνω ανάμεσά τους να βρω εκείνον που άλλοτε ταξίδευαν στα μέρη του, μα τώρα θέλω να πιστεύω πως είναι ανάμεσά τους. Είναι ένας από αυτά, το πιο φωτεινό, το πιο λαμπερό, το πιο μεγάλο. Στέκεται εκεί ψηλά και με βλέπει, με ακούει, με νιώθει. Πάντα θα βρίσκεται εκεί όσα χρόνια κι αν περάσουν. Λένε πως ο χρόνος σε κάνει να ξεχνάς και να πονάς λιγότερο. Γιατί εγώ δεν το νιώθω αυτό; Γιατί όσο περνούν τα χρόνια η απώλεια γίνεται μεγαλύτερη κι ο πόνος εντονότερος; Μεγάλωσα με την απώλεια αυτή. Τότε μου τον "έκλεβε" η θάλασσα. Τώρα ο ουρανός. Πέντε χρόνια ανάμεσα στ'αστέρια κι εγώ εδώ κάτω στη γη κοιτώντας τα, αναπολώ τα χαμένα παιδικά χρόνια, τις χαμένες αγκαλιές...!!! 

http://youtu.be/1T_YFDYGpzo

"Δεν είναι ο κόσμος μας ιδανικός, για το ταξίδι μας είναι δανεικός"

Δανειζόμαστε χρήματα, δανειζόμαστε μάτια, αυτιά, πόδια, χέρια. Όλα δανεικά και δεκανίκια, για έναν κόσμο που κάποτε φάνταζε στα μάτια μας ιδανικός. Μα σαν μεγαλώσανε κι αυτά ακόμα  τα "δανεικά" όνειρά μας, διαπιστώσαμε πως ολόκληρος ο κόσμος μας  ήταν ΔΑΝΕΙΚΟΣ. Και πού να βρεις καρδιά να "τραγουδήσεις" και πώς να βρεις κουράγιο να επιστρέψεις πίσω όλη σου τη δανεισμένη και δανεική ζωή; (Μ.Α.)
http://youtu.be/O4OAormvM8c

"Δεν έκανα ταξίδια μακρινά"...!!!

Απ'όταν ήμουν μικρή ονειρευόμουν ταξίδια μακρινά μέσα σε πλοία. Να αρμενίζω στις θάλασσες, να υψώνω τα κατάρτια, ν'ανοίγω τα πανιά και περιμένοντας τους ανέμους, να κάνω σχέδια, να χαράζω πορείες. Εκεί στην άκρη του γυαλού έγραφα τις πιο τρελές ιστορίες, έκανα τα πιο παράξενα όνειρα. Άλλοτε ένα ξαφνικό κύμα τα' σβηνε όλα αφήνοντας στην άμμο τα ίχνη απ' τα δάκρυα για τα χαμένα ταξίδια κι άλλοτε ο ήλιος έδιωχνε τους ανέμους που θα φούσκωναν τα πανιά. Και πάντα το ίδιο  αποτέλεσμα. Το καράβι μου ασάλευτο να περιμένει την ώρα, τη στιγμή, που θα σαλπάρει για τα μέρη που ήξερα πως κάπου με περιμένουν...!!! (Μ.Α.)
http://youtu.be/GQUzhK5nkOA

Πρωινή σιωπή...

Σκέψεις που αιωρούνται πάνω από τα λιμνάζοντα νερά. Έρμαια στην απόλυτη σιωπή πασχίζουν να ισορροπήσουν στον αυτοσχέδιο δρόμο που οδηγεί στη μέση του πουθενά. 

Κι η ξεχασμένη βάρκα ταλαντεύεται ανάμεσα στην αρχή και στο τέλος, στην ελπίδα και στην απόγνωση, στο φως και στο σκοτάδι,στη ζωή και στο θάνατο. Μα η μέρα που φαίνεται να'ρχεται απ' στο βάθος, υπόσχεται την αγκαλιά της σε κάθε άψυχο ή έμψυχο περαστικό. (Μ.Α.)

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ !!!

Α γάπη
Ν εότητα
Α ρετή
Σ οφία
Τ όλμη
Α λλαγή
Σ τοργή
Η ρεμία...   
ας φέρει στις ζωές όλων το πέρασμα τούτο από τον "θάνατο" στη "ζωή"!!

ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ ! ! ! !  (Μ.Α.)

Ο δρόμος προς... τον ήλιο !

Ξημερώνει και λες: Μια καινούρια μέρα με περιμένει για νέα πράγματα. Κάνεις να προχωρήσεις και διαπιστώνεις πως αν… και άνοιξη, ο ήλιος έχει πια χαθεί. Και ναι, κάπου πίσω απ’ τα σύννεφα παραμονεύει, αλλά ως να τον βρεις έχεις ν’ ανέβεις τον δικό σου «Γολγοθά». Και γίνεσαι σύννεφο, γίνεσαι πουλί, γίνεσαι αερικό, φτάνει να μπορέσεις να πετάξεις προς το μέρος του. Και ανεβαίνεις, ανεβαίνεις…, σκαρφαλώνεις, πιάνεσαι απ’ όπου βρεις, αλλά ο στόχος σου είναι ιερός κι αντέχεις. Εκεί στο βάθος σε περιμένει, περιμένει κάποιον να τον ανακαλύψει και να τον φέρει πίσω και πάλι. Ας είσαι αυτός που θα τερματίσεις και θα χαρίσεις το φως στους γύρω σου. Είναι αρκετό για όλους!!! (Μ.Α.)

Ανοιξιάτικο πρωινό!

Η άνοιξη είναι εδώ με ή χωρίς χρώματα. Μπαινοβγαίνει από κάθε ανοιχτό παράθυρο, σκορπίζει αρώματα, ανοίγει δρόμους στις σκέψεις μας και τις αφήνει να δραπετεύουν ακόμα και μέσα από το θολό τζάμι που η ξεχασμένη ψιχάλα αφήνει τα ίχνη της. Δανείζει το κρυμμένο μπλε τ' ουρανού και βάφει κάθε περαστικό επισκέπτη που κοντοστέκεται για μια βιαστική ΚΑΛΗΜΕΡΑ!!!! (Μ.Α.)

Το δικό μας καράβι!

Οι ωκεανοί πολλοί και μεγάλοι. Τα ταξίδια που καλούμαστε να κάνουμε ακόμη περισσότερα. Μα ο καθένας μας μόνο γνωρίζει πώς θα ορίσει το τιμόνι στο δικό του καράβι. Δεν κινδυνεύουν μονάχα αυτά που βρέθηκαν στη μέση του πελάγους και της μανιασμένης θάλασσας. Είναι και τ' άλλα, τα μικρά, τα καθημερινά, που πλέουν ασταμάτητα με μποφώρ και με μπουνάτσα κι εμείς "καπεταναίοι" φέρουμε την ευθύνη του προορισμού τους. Καλό ταξίδι και σήμερα !!!!!! (Μ.Α.)
http://youtu.be/VboGRC8mLWg

Ο ήλιος πάντα θα ανεβαίνει...

Όσο κι αν σκοτεινιάζουν τις μέρες μας, όσο κι αν μας πικραίνουν, ο ήλιος βρίσκεται πάντα ψηλά. Με μια βουτιά προς το μέρος του, με ένα άγγιγμα στις αχτίνες του, και όλα θα μοιάζουν διαφορετικά σαν ανεβούμε εκεί ψηλά, πέρα απ' τα σύννεφα και τη σκοτεινιά. (Μ.Α.)

Σκέψεις είναι και φωτίζουν!!

Οι σκέψεις δε φυλακίζονται. Δεν έχουν όρια μήτε και μπαίνουν μέσα σ'αυτά. Βρίσκουν τον τρόπο να λάμψουν και να πετάξουν, δίνοντας φως σε ό,τι σκοτεινό και μαύρο πλανάται γύρω μας. Αρκεί ένα χαμόγελο, μία ματιά και παίρνουν το δρόμο τους. (Μ.Α.)

ΕΥΤΥΧΙΑ!

Μικρές, ασήμαντες, καθημερινές στιγμές που δίνουν νόημα στη ζωή μας. Τυχαία περιστατικά, περαστικές ανάσες, που.... ξαφνικά σε κάνουν να νιώθεις πόσο σπουδαίοι είναι κάποιοι άνθρωποι για τον καθένα μας. Από αυτές τις στιγμές αξίζει όλοι μας να πιαστούμε και να αναρριχηθούμε, στοχεύοντας σ' ένα σημείο τόσο άπιαστο μα τόσο υπαρκτό, την ΕΥΤΥΧΙΑ !!!!!! 

Η Κυριακή είναι εδώ ΚΑΙ γι'αυτήν την πρόκληση. ΚΑΛΗΜΕΡΑ μας !!!! 

                           (M.A.)

Ο κόσμος μας ! ! !

Έχουμε άραγε σκεφτεί εάν αφήναμε τις θετικές μας σκέψεις ελεύθερες τι θα γινόταν; Μια βροχή χρωμάτων! Μια πανδαισία....!!!! Και τότε ποιος δεν θα 'θελε να βγει έξω στη βροχή με ή χωρίς ομπρέλα; Συνωστισμός σκέψεων, χρωμάτων, συναισθημάτων, ονείρων.... που θα κατέκλυζαν τον κόσμο και... ίσως πού ξέρεις, μπορεί να τον έκαναν λίγο καλύτερο !!!! (Μ.Α.)

Απέραντο γαλάζιο

Ας βιαστούμε να χρωματίσουμε και σήμερα τη μέρα μας. Με λίγο γαλάζιο ακόμη και θα'χουμε φτιάξει τον ουρανό που ονειρευόμαστε. Σαν ρίξουμε πάνω του και το λευκό, θα έχουμε καλύψει κάθε ενδεχόμενο, γιατί.... πάντα κάποιο σύννεφο έρχεται για να ταράξει την ισορροπία στο απέραντο γαλάζιο της "ζωής" μας. (Μ.Α.)

ΟΚ !!!

Σαν σήμερα, το 1839 καταγράφεται για πρώτη φορά η λέξη ΟΚ. Λέγεται ότι προέρχεται από την ελληνική φράση «Όλα Καλά» που έγραφαν οι πρόγονοι μετανάστες, που δούλευαν στο λιμάνι, πάνω στα κιβώτια με το εμπόρευμα. Πάντως, η εφημερίδα της εποχής Boston Morning Post γράφει ότι ο όρος προέρχεται από το ανορθόγραφο «Oll Korrect» (αντί για το σωστό All Correct)!!!

OK !!! λοιπόν και.... ΟΛΑ ΚΑΛΑ να είναι για μας σήμερα !!!!

http://youtu.be/x-_7wSF2XdY

Για ... τα ταξίδια !!

Για τα ατέλειωτα ταξίδια , για τα ταξίδια που δεν ξέρει κανείς πού τελειώνουν, για εκείνα που δεν ξεκίνησαν ακόμη, ΠΑΝΤΑ υπάρχουν χάρτινα καράβια που τα προσμένουν. Αρκεί να τ'αρπάξουμε πριν πέσουν και λιώσουν στην πρώτη λακκούβα που θα βρεθεί στο δρόμο τους! 

                        (Μ.Α.)     

Παιχνίδια της νύχτας!!

Και όσο εσύ απασχολείσαι με το κρέμασμα των αστεριών σε χρυσοκλωστές, η νύχτα ετοιμάζει τα δικά της παιχνίδια. Μακρύς ο δρόμος της, πολλές οι νοσταλγίες, άπειρα τα όνειρα που θα τολμήσουν κι απόψε να στριμωχτούν στα σχέδιά της. Άραγε πόσοι θα χωρέσουν μέσα σ'αυτά; (Μ.Α.)

Ανοιξιάτικη ΚΑΛΗΜΕΡΑ !!!

    

Καλημέρα, γιατί απλά είναι άνοιξη !!!
...γιατί η Άνοιξη έρχεται από μόνη της, δε ρωτάει αν τη θέλουμε, έρχεται βίαια και μας γεμίζει τις αισθήσεις αρώματα, χρώματα που παίζαμε παιδιά ...!!!! (Μ.Α.)

Αναμέτρηση!!

Μεγάλη η καθημερινή αναμέτρηση μέρας-νύχτας. Ίσως είναι και η μοναδική που έχει ίσους αντιπάλους. Ποτέ δε χώρεσε νίκη σ'αυτό, μα πάντα ο ένας αποσύρεται διακριτικά για να χωρέσει στη θέση του ο άλλος. Πόσο πιο εύκολα θα ήταν όλα αν μπορούσαμε να μπούμε κι όλοι εμείς σ'αυτήν την αναμέτρηση ως ίσος προς ίσος; Μια γλυκιά ΚΑΛΗΜΕΡΑ !!!!! (Μ.Α.)

Εμπόδιο ο.... χρόνος;

Νομίζει κανείς πως σε κάθε του βήμα αφήνει τον χρόνο πίσω. Και όμως, πάντα βρίσκεται μπροστά μας και μάλιστα πολλές φορές εμπόδιο στο δρόμο μας. Το ερώτημα είναι τον προσπερνάμε ή περιμένουμε να έρθει το πλήρωμά του;(Μ.Α.)

Ταξιδεύοντας ελπίζω...

                 

Μάζεψε κάθε σου "κουρασμένη" σκέψη κι άσε την ελεύθερη να ταξιδέψει πάνω στου πελάγου τα ορμητικά νερά. Ο στόλος που έφτιαξες μπορεί να ακολουθήσει μεγάλα όνειρα που πλέουν τάχα αμέριμνα και ανεξάρτητα, αλλά που η πνοή του ανέμου καθορίζει τη ρότα τους. Η ελπίδα όμως του προορισμού, ποτέ δεν χάνεται. Κάπου ανάμεσα σε στεριά και θάλασσα καρτερεί κι αυτή μαζί με μας!(Μ.Α.)

Δραπετεύοντας με .... μουσική

Μια χούφτα νότες μουσικές είναι αρκετές για να σπάσουν το φράγμα του νου, αφήνοντάς τον να ταξιδέψει σε χρόνους και χώρους ικανούς να φιλοξενήσουν κάθε νυχτερινό δραπέτη!! (Μ.Α.)

Μια στάση και...!

Μια αφημένη ανάμνηση στην άκρη της στάσης πριν το επόμενο βήμα. Μια στιγμή χαλάρωσης για να στεγνώσουν τα ίχνη που άφησε το περαστικό σύννεφο. Μια ανάσα και… κάθε ασπρόμαυρο σύννεφο, παίρνει ζωή και χρωματίζει κάθε μας σκέψη.

                        (M.A)

Βρες χρόνο...!!!

Βρες χρόνο για δουλειά -
αυτό είναι το τίμημα της επιτυχίας.
Βρες χρόνο για σκέψη -
αυτό είναι η πηγή της δύναμης.
Βρες χρόνο για παιχνίδι -
αυτό είναι το μυστικό 

της αιώνιας νιότης.
Βρες χρόνο για διάβασμα -
αυτό είναι το θεμέλιο της γνώσης.
Βρες χρόνο να είσαι φιλικός -
αυτό είναι ο δρόμος προς την ευτυχία.
Βρες χρόνο για όνειρα -
αυτά θα τραβήξουν το όχημά σου ως τ’ αστέρια.
Βρες χρόνο ν’ αγαπάς και ν’ αγαπιέσαι -
αυτό είναι το προνόμιο των Θεών.
Βρες χρόνο να κοιτάς ολόγυρα σου -
είναι πολύ σύντομη η μέρα για να ‘σαι εγωιστής.
Βρες χρόνο να γελάς -
αυτό είναι η μουσική της ψυχής. Βρες χρόνο να είσαι παιδί - για να νοιώθεις αυθεντικά ανθρώπινος.
Τ όνειρο του παιδιού είναι η Ειρήνη. 

Τ’ όνειρο της μάνας είναι η Ειρήνη.
Τα λόγια της αγάπης κάτω από τα δέντρα είναι η Ειρήνη…. Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο μπροστά στο παιδί που ξυπνάει.    

               (Γιάννης Ρίτσος)

"Πάντα ο ήλιος θα βγαίνει"!!

Ποιος είπε πως χάθηκε ο ήλιος; Ο ήλιος δεν χάνεται ποτέ. Κρύβεται μερικές φορές δοκιμάζοντας τις αντοχές μας. Εξασκώντας την παρατηρητικότητά μας. Αρκεί να κοιτάξουμε προς το μέρος των πουλιών, να ακολουθήσουμε το πέταγμά τους κι ευθύς θα ανακαλύψουμε πως πίσω από κάποιο σύννεφο μάς περιμένει να τον καλέσουμε και πάλι κοντά μας. Είναι εκεί για μας. Είναι πάντα παρών ορατός ή και αόρατος !!!!

                           (Μ.Α.)

http://www.youtube.com/watch?v=E8gqZIuiQr4

Κυριακάτικο πρωινό!

Κυριακή σήμερα, ευκαιρία να απλώσουμε κάθε κρυφή μας σκέψη κάτω από το φως του ήλιου. Επιθυμία μας; Να στεγνώσουν τα δάκρυα που μούσκεψαν το μαξιλάρι των ονείρων μας, καθώς η νύχτα μετρούσε τις ώρες και τα λεπτά για να υποδεχτεί το πρωινό. Προσοχή όμως, μην τύχει και κάποιος βιαστικός περαστικός γκρεμίσει ό,τι με τόση προσοχή «εκθέσαμε» στους τοίχους της καρδιάς μας! 

                         (Μ.Α.)     

"Θέλω να βγω στον ήλιο"

Αγωνίζεσαι να φτάσεις ψηλά. Να μεγαλώσεις. Θαρρείς πως κάθε σου βήμα προς τα πάνω, σε φέρνει πιο κοντά στον ήλιο, στην ελευθερία και στο δικαίωμα να βλέπεις μακριά. Μα έκπληκτος ανακαλύπτεις πως κάθε που πλησιάζεις όλο και πιο κοντά στο στόχο σου, η ελευθερία σου περιορίζεται. Και λίγο λίγο, όταν πια νομίζεις ότι έχεις φτάσει ψηλά, νιώθεις την αγχόνη να σε τυλίγει όλο και περισσότερο. Ποιος σου είπε να βιάζεσαι μικρέ; Ζήσε ελεύθερος όσο ο ήλιος είναι ακόμα μακριά από σένα...!!!! (Μ.Α.)

Προσαρμοστείτε!

Τι κι αν η νύχτα έκλεψε το χαμόγελό μας; Η μέρα θα το αντικαταστήσει. Μα κι αν ακόμα χάθηκε από το πρόσωπό μας, κάποιος "περαστικός" θα βρεθεί να μας δανείσει ίχνος από το δικό του. "Δουλειά" μας; Να το προσαρμόσουμε στις δικές μας διαστάσεις και... καταστάσεις. Και η μέρα αρχίζει ξανά, με χαμόγελο έτσι απλά!!                              (Μ.Α.)

Ποιος θα προλάβει...;

Θολό το τοπίο και σήμερα. Έρημοι δρόμοι, σκοτεινά σοκάκια, βουβοί άνθρωποι. Βιαστικά περάσματα μέσα από την πορεία προς το άγνωστο. Ποιος θα προλάβει το τέλος της μέρας πριν ο ήλιος χαθεί; Ποιος θα τερματίσει πριν η ανάσα κοπεί; Φώτα που τρεμοσβήνουν για να κερδίσουν το στοίχημα της τελευταίας λέξης. Μα το τρεχαλητό παραμένει πάντα....!!!! (Μ.Α.)