Η αποστολή μου τελείωσε κι ακόμα αργοπορώ!!!

Αμφίρροπος ακόμη στέκω 

στη γέφυρα που μου χτίζει το βλέμμα σου. 

Ζητάς ν' ακολουθήσεις τη σκιά μου 

που χάνεται μέσα στο φως 

σαν το σπαθί μέσα στη θήκη του. 

Ο δρόμος είναι απέραντος 

ο δρόμος είναι δύσκολος κ' είναι γυμνός 

σαν ένα χέρι που ποτέ δε χάιδεψε 

και που ποτέ δεν συγχωρεί. 

Ο δρόμος που οδηγεί κοντά μου βρίσκεται εντός σου. 

Σκύψε βαθιά πολύ βαθιά σου 

τόσο που να λυγίσεις όλος σ' ένα τόξο 

να σφεντονήσεις το βέλος στη σιωπή. 

Εκεί ανατέλλει το φως μου που αγαπάς 

το δικό σου φως 

το φως όλου του κόσμου.

Γ. Ρίτσος

Και τώρα που ξεμπερδέψαμε πια με τα μεγάλα λόγια...!!!

Και τώρα που ξεμπερδέψαμε πια 

με τα μεγάλα λόγια, 

τους άθλους, τα όνειρα, 

καιρός να ξαναγυρίσουμε στη ζωή μας- 

αλλά, μάταια, το σχέδιο της πόλης άλλαξε, 

κατά πού πέφτει ο δρόμος που αγαπηθήκαμε παιδιά, 

πού πήγε ο άνεμος που σκόρπισε τόσους συντρόφους, 

υπάρχει ακόμα ο κόσμος?- 

τώρα στη γλώσσα μας 

μπερδεύονται παλιά τραγούδια, 

κανείς δε μας καταλαβαίνει 

και μόνο τα παιδιά μαντεύουν πιο πολλά, 

μα μεγαλώνουν γρήγορα και τα πουλιά 

πετάνε για να μη θυμούνται - 

ένα τέτοιο παρελθόν και δεν απόμεινε 

παρά λίγη στάχτη, 

όπου σκυμμένοι τα βράδια σχεδιάζουμε 

σημαίες, άστρα, λόφους, άλογα 

κι ανάμεσα τους την τύψη ότι δεν τα δώσαμε όλα 

ελευθερώνοντας έτσι όρκους αλλοτινούς 

και τις πιο ωραίες χειρονομίες του μέλλοντος.

Τ. Λειβαδίτης