Θέλεις να παίξουμε;

- Θέλεις να παίξουμε το παιχνίδι της σιωπής;

- Θέλω...!!

- Κλείσε τα μάτια σου και άκου τη σκέψη σου.

- Είναι πολύ δυνατή, δεν την αντέχω.

- Προσπάθησε να ελευθερώσεις τα φυλακισμένα σου όνειρα. Αυτά είναι που την κάνουν ανυπόφορη.

- Και μετά; Θα πάψει να με βασανίζει;

- Μετά..., όταν τα όνειρά σου βγουν από τη φυλακή θα μπορέσεις να ακούσεις τη σιωπή.

- Εσύ την ακούς;

- Ναι, γιατί τα δικά μου όνειρα μπόρεσαν και δραπέτευσαν την ώρα που η σκέψη μου προσπαθούσε να βρει μια πιο ασφαλή φυλακή.

- Τι όμορφη μελωδία που έχει...!!!

Την ακούς κι εσύ;

- Τώρα πια την ακούω μέσα από σένα. Είσαι το όνειρο που δραπέτευσε. Σ' ευχαριστώ !!!

                       (Μ.Α.)

"Ο καλύτερός μας φίλος"

Είναι ο δρόμος στο  άγνωστο και σκοτεινό μονοπάτι; Η πορεία προς τη μεριά του γκρεμού και της χαράδρας; Η ρότα στα πέλαγα και στους αγριεμένους ωκεανούς; Η ιδέα τους τέλους, του ύψους, του βάθους; Είναι όλα αυτά που μας ωθούν στο κυνήγι της ζωής; Που χρωματίζουν καθετί ασπρόμαυρο; Αν ναι, τότε σοφά λένε πως "ο θάνατος είναι ο καλύτερός μας φίλος". Για χάρη του τολμάμε να ζήσουμε και να γευτούμε τον κόσμο όλο !!! (Μ.Α.)

Όνειρα..... όνειρα.... ! ! !

Η νύχτα πέφτει, τ' αστέρια ανάβουν δειλά ίσα για να φωτίσουν το δρόμο στις ταξιδιάρικες ψυχές, που αν και σκοτάδι δεν διστάζουν να χωθούν στον καμβά των ονείρων μας. Θεατές και πάλι τη νύχτα αυτή, κρατώντας την παλέτα των ανεκπλήρωτων πόθων, προσμένουμε το ξημέρωμα που θα ενώσει τα θέλω με την πραγματικότητά μας. Όνειρα κι απόψε..... ! ! ! (Μ.Α.)

Πάντα "κάτι" λείπει...!!

Πάντα "κάτι" λείπει...!! Οι σκιές ποτέ δεν είναι αρκετές για να γεμίσουν τα κενά που αφήνουν οι χαραμάδες της σιωπής. Χρειάζεται τρέξιμο πολύ, μας το 'χουν μάθει καλά απ' όταν ήμαστε μικροί, φορώντας τις Κυριακές τα καλά μας παπούτσια, αυτά που κρεμασμένα μας περίμεναν όλη την εβδομάδα, για να μας συνοδεύσουν στα μελαγχολικά κυριακάτικα σοκάκια. Αυτά που όσα χρόνια κι αν περάσουν θα προσπαθούν να χωρέσουν ασφυκτικά μέσα τους τα ίχνη που απέμειναν από μιαν άλλη εποχή !!! (Μ.Α.)

Ο άλλος μου εαυτός!!

Δεν είναι που κυνηγάμε σκιές μήτε που οι σκιές μάς κυνηγούν. Είναι που φώτισε η μέρα κι όλα στο φως της φαίνονται καθάρια και ζωντανά. Αφήνουμε πίσω μας ό,τι μάς θάμπωσε το χώρο μα .... πιο πολύ, ό,τι συγκλόνισε αυτό που λέμε "κρυμμένο" μας εαυτό. Πατάμε προσεχτικά μην τύχει και σκοντάψουμε σ' αυτόν τον άλλο εαυτό και στήνουμε χορό με τις ελπίδες για την καινούρια μέρα...!!!! (Μ.Α.)