Translate

Κυριακή 27 Ιουλίου 2014

Η Κυριακή μας !!!!

Ποτέ δεν μου άρεσαν οι αποχαιρετισμοί. Πόσο μάλλον εάν επρόκειτο για κάτι που δεν θα το ξανάβλεπα ποτέ. Και δυστυχώς καθημερινά είμαστε αναγκασμένοι να μπαίνουμε σ' αυτό το "παιχνίδι". Κυριακή σήμερα και μάλιστα η τελευταία του μήνα Ιουλίου, η τελευταία που ακούει στο όνομα "27 Ιουλίου 2014". Περαστική κι αυτή όπως και όλες οι άλλες ημέρες της ζωής μας. Ας μην ξεχάσουμε λοιπόν:
-Να πούμε ΚΑΛΗΜΕΡΑ στη ζωή μας!
-Να δώσουμε ένα φιλί!
-Να σκορπίσουμε μερικά χαμόγελα!
-Να πάρουμε βαθιές ανάσες!
-Ν' ανοίξουμε μια μεγάλη αγκαλιά!
-Να κοιτάξουμε τον ήλιο!
-Να μοιράσουμε ελπίδες!
-Να κρατήσουμε την Κυριακή μας βαθιά μέσα μας για πάντα! (Μ.Α.)

Παρασκευή 25 Ιουλίου 2014

Κρυφές σκέψεις...

Πόσες δεν είναι οι φορές που βαθιές μας σκέψεις πασχίζουν να βγουν στην επιφάνεια, για να δώσουν χαρά, ελπίδα, κουράγιο, ευχές... σε αγαπημένα πρόσωπα; Μα είναι οι ώρες εκείνες, οι στιγμές, που όσο κι αν προσπαθούμε, πάντα υπάρχει κάτι που τις σταματά. Φτάνουν μέχρι την άκρη της πένας μας, σπρώχνουν τις αράδες, στροβιλίζονται στο βάθος του μυαλού μας, μα... μένουν εκεί. Και όμως υπάρχουν. Υπάρχουν, για να φτάσουν έστω και νοερά, στο σωστό μέρος, την κατάλληλη στιγμή. Για να φωνάξουν τις ευχές μας και να δώσουν κουράγιο σ' αυτούς που αγαπάμε, αλλά "αρνούνται" να το δουν...!!  (Μ.Α.)

Πέμπτη 24 Ιουλίου 2014

Ζωγραφίζοντας τον "κόσμο"!

"Δεν είναι ο κόσμος αυτός που ονειρεύτηκα"... 
Θεατές, μα όχι αμέτοχοι, σ' έναν κόσμο άχρωμο, άβουλο, άμορφο, ανούσιο...! Τα παιδιά, τα δικά μας παιδιά, τα παιδιά όλου του κόσμου, πασχίζουν καθημερινά να δώσουν απαντήσεις σε αμέτρητα ερωτήματα. Και βρίσκουν τον τρόπο να χαμογελάνε, να τραγουδάνε, να ονειρεύονται. Φτιάχνουν τα δικά τους αστέρια, τα δικά τους λουλούδια, τη δική τους ζωή. Άχρωμη στην αρχή, αλλά γεμάτη από χρωματιστές ελπίδες που θα στεγάσουν τα παιδικά τους αθώα όνειρα περιμένοντας την ώρα που θα ζωντανέψουν και θα τα οδηγήσουν σ' έναν κόσμο "ονειρικά πλασμένο"!!
                           (Μ.Α.)

Πέμπτη 17 Ιουλίου 2014

Άσπρα πουλιά...!!!


"Είναι οι άνθρωποι μου έλεγες πουλιά,
σαν χειμωνιάσει πάντα μακριά πετάνε
κι έρχονται ίσως να σε δουν κάποια βραδιά, 
άν έχουν σπάσει τα φτερά τους ή αν πεινάνε." 

Είναι και κείνα τα πουλιά που σαν ξημερώσει έρχονται και φωλιάζουν μέσα στο νου, για να μας συντροφεύουν όλη την ημέρα. Σκέψεις, όνειρα, ελπίδες, προσμονή για ό,τι μας πόνεσε ή μας πονά, για ό,τι μας βάρυνε ή μας βαραίνει. 
Καινούρια μέρα σήμερα, ας αφεθούμε στο πέταγμά τους. Οι ελπίδες να μας παρασύρουν μακριά είναι πολλές !!!! Βαθιά ανάσα και...... Καλημέρα στη μέρα μας!!! (Μ.Α.)