Translate

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

"Ένα ρολόι στο καπηλειό"




-Ο χρόνος φεύγει, όχι εγώ …

- Ανέβα πάνω στο λεπτό, στον λεπτοδείχτη. Κράτα γερά.
- Οι δείχτες σπρώχνουν το λεπτό, είναι από σίδερο γερό,
δεν τους βαστώ.
- Συ κράτα τούτη τη στιγμή. Του ρολογιού τον χτύπο και φτιάξε επίμονο ρυθμό που να ΄χει μέσα τον καιρό. Και τον χαμό, χρέος πικρό …
- Πού είσαι, πες μου;
- Εδώ μακριά σου …!!
                     (Μ. ΧΑΤΖΗΔΑΚΙΣ)

Στο πατάρι !!! (Ρεμπούτσικα)


Είναι στιγμές που περνούν δίπλα μας, τις κοιτάμε και τις αφήνουμε να προσπεράσουν νομίζοντας πως θα τις συναντήσουμε πάλι ή στην καλύτερη περίπτωση θα μας περιμένουν σε κάποια άλλη γωνιά. Μάταια, ότι περνάει χάνεται, πίσω δεν κοιτά, προχωράει, γίνεται παρελθόν και "κοροϊδεύει το παρόν που ονειρεύεται το μέλλον !!!! (Μ.Α.)



Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

ΟΥΤΟΠΙΑ !!!!!




- Ουτοπία είναι αυτό που όταν κάνεις ένα βήμα μπροστά, αυτό κάνει δύο και όταν κάνεις δύο, αυτό κάνει τέσσερα.
- Και τότε ποιο το νόημα να την κυνηγάς;
- Προχωράς....!!!!


Πέτα ψηλά !!!






Ξεκίνα να νοιάζεσαι για τη ζωή σου.
Έχεις υποχρέωση να προστατέψεις τα όνειρά σου!!!!
Όσο ψηλά κι αν πετούν, αρκεί ένα άλμα σου για να φτάσεις και να τα κάνεις δικά σου !!!!!! (Μ.Α.)



" Κρυστάλλινα δέντρα " !!


Κλείνω τα μάτια και ταξιδεύω στο δάσος με τα "κρυστάλλινα δέντρα" !! Ένα χέρι με οδηγεί ανάμεσά τους και νιώθω τη "ζεστασιά" που εκπέμπουν !!! Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν κι όλα μοιάζουν διαφορετικά !!! ♥ (Μ.Α.)

Κυριακή 9 Δεκεμβρίου 2012

Για την ΑΝΝΑ !!!!!




"Οι σκάλες που τυχόν θελήσεις ν' ανέβεις, να είναι αυτές που θα σε οδηγούν στην εκπλήρωση του ονείρου, του άπιαστου, της χαράς και της ελπίδας. Ο κόσμος να είναι πάντα αέρινος και τα όνειρα αέναα. Επειδή τίποτα δεν μας χαρίζεται, σκάλισε με την αγάπη σου και την αισιοδοξία σου, σκαλί σκαλί την υπόλοιπη ζωή και να ' σαι σίγουρη πως στην άκρη της σκάλας κάποιο χέρι περιμένει μην τύχει και το χρειαστείς. Θα είμαι ΠΑΝΤΑ εκεί !!!!!" 
Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α ! ! ! ♥ 
Αφιερωμένο στην μοναδική, μοναδική μου αδερφή !!!

Τρίτη 4 Δεκεμβρίου 2012

ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ Ο ΚΟΣΜΟΣ ! ! !


Μου κρατάς το χέρι και μου λες, μη σε νοιάζει. Ο κόσμος είναι δικός σου, το φως του σε περιμένει στην άκρη του δρόμου. Ό,τι αφήνεις πίσω σου απλά χαμογέλασέ του. Τι κι αν σε πίκρανε, τι κι αν σε πρόδωσε. Αυτό σε έμαθε και πώς να προχωρήσεις με αργά, αλλά σταθερά βήματα !! (Μ.Α.)







Σάββατο 1 Δεκεμβρίου 2012

Αρχή και τέλος ! ! !


"Όταν οι δυνάμεις σου σε εγκαταλείπουν, είναι η ώρα που χρειάζεται να αποσύρεσαι και να χτίζεις την κάθε σου στιγμή από την αρχή. 
Η αρχή κάθε κύκλου είναι το σημείο που ορίζεις εσύ ως αρχή. Απ' αυτήν καθορίζεται και το τέλος του !! " (Μ.Α.)










Δευτέρα 26 Νοεμβρίου 2012

Όταν έρχονται τα σύννεφα... ! ! !

Όταν έρχονται τα σύννεφα, οι σκέψεις σου ταξιδεύουν πάνω απ' αυτά. Εκεί, που οι ακτίνες του ήλιου λαμπιρίζουν ανενόχλητες, φέρνοντας στο νου εικόνες ευτυχίας !!!!(Μ.Α.)

Κυριακή 25 Νοεμβρίου 2012

.................. !



Ήδη σας το είπα. Είναι η βαρβαρότητα. Τη βλέπω να΄ρχεται μεταμφιεσμένη, κάτω από άνομες συμμαχίες και προσυμφωνημένες υποδουλώσεις. Δεν θα πρόκειται για τους φούρνους του Χίτλερ ίσως, αλλά για μεθοδευμένη και οιονεί επιστημονική καθυπόταξη του ανθρώπου. Για τον πλήρη εξευτελισμό του. Για την ατίμωσή του... (Οδυσσέας Ελύτης)

Τι ωραία μορφή μπορούν να πάρουν τα χέρια μας !!!!!!!!!!

Πέμπτη 22 Νοεμβρίου 2012

The dance of the life tree !!!!!!

- Πες μου ένα χαρούμενο τραγούδι για την ζωή, είπε το δέντρο στ' αστέρι του. 
- Το τραγούδι που λέει η καγκελόπορτα, όταν ανοίγει και μπαίνει κάποιος που αγαπάς.......
- Σε λίγο θα ξημερώσει... Κοίτα που ξεχάστηκαν κάποιοι ξελογιασμένοι άνθρωποι. Και ξαγρυπνούν. Κοιτάζουν το φεγγάρι. Κι ονειρεύονται... Ονειρεύονται και ελπίζουν... ( Α. Παπαδάκη)

Τρίτη 13 Νοεμβρίου 2012

Ακροβατώντας... !!!!!!


Ξημέρωσε!!! Άνθρωποι βιαστικοί ακροβατούν στις έννοιες τους και πάλι. Η πόλη ξυπνάει έτοιμη να σηκώσει το βάρος των ιπτάμενων περαστικών που χάνονται στη δίνη της ρουτίνας. Αρπάζουν την άκρη του νήματος κι αρχίζουν την νέα τους παράσταση κινούμενοι σαν άλλη μαριονέτα !!! (Μ.Α.)

Κυριακή 11 Νοεμβρίου 2012

Από την Κόλαση στον ... Παράδεισο !!!!



Κάποτε ένας μαθητής ρώτησε τον δάσκαλο του: «Ποια είναι η διαφορά ανάμεσα στον Παράδεισο και στην Κόλαση;» Ο δάσκαλος του απάντησε: «Πολύ μικρή, ωστόσο έχει μεγάλες συνέπειες. Έλα θα σου δείξω την Κόλαση»... Μπήκαν σε ένα δωμάτιο, όπου μια ομάδα ανθρώπων καθόταν γύρω από μια τεράστια χύτρα γεμάτη ρύζι. Όλοι όμως έμοιαζαν απελπιστικά πεινασμένοι.Ο καθένας είχε από ένα παράξενο κουτάλι που το κρατούσε από την άκρη με προσοχή κι έφτανε ως τη χύτρα, κάθε κουτάλι, όμως, είχε τόσο μακρύ χερούλι που δεν μπορούσαν να το φέρουν στο στόμα του. Η πείνα και η ταλαιπωρία ήταν φοβερή.
«Έλα» είπε μετά ο δάσκαλος. «Τώρα θα σε πάω στον Παράδεισο». Μπήκαν σε ένα άλλο δωμάτιο, πανομοιότυπο με το πρώτο, υπήρχε η ίδια χύτρα ρυζιού, οι ίδιοι άνθρωποι και τα ίδια περίεργα κουτάλια. Εκεί όμως όλοι έμοιαζαν πραγματικά ευτυχισμένοι.
«Δεν καταλαβαίνω» είπε ο μαθητής. «Γιατί εδώ είναι όλοι ευτυχισμένοι, ενώ στο άλλο δωμάτιο είναι τόσο δυστυχισμένοι τη στιγμή που όλα είναι ίδια και πανομοιότυπα;»
Ο δάσκαλος χαμογέλασε και απάντησε: «Εδώ έμαθαν να ταΐζουν ο ένας τον άλλον»....!!!!!










Με κομμένα φτερά ! ! !





Το 'ξερα πως ο ουρανός δεν θα με χώραγε εμένα και χάθηκα μες στα παιδιά.
Έτσι δεν κατάλαβε κανένας πως και τα δυο μου τα φτερά ήταν κομμένα....!!!!!

Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ !!!




Καλὰ τὰ βγάζει πέρα ἡ μοναξιὰ
φτωχικὰ ἀλλὰ τίμια.
Ἀλλοῦ κοιμᾶται αὐτὴ
κι ἀλλοῦ τὸ ἐγκρατὲς σκεπτικὸ ἐάν.

Μόνο καμιὰ φορὰ
σὲ πειραματισμοὺς τὴν παρασύρει
ἡ περιέργεια
- ὄφις προγενέστερος
καὶ πιὸ φανατικὸς
ἀπ᾿ τὸν νερόβραστον ἐκεῖνον τῆς μηλέας.

Δοκίμασε τῆς λέει, μὴ φοβᾶσαι
δὲν ἔχεις τί νὰ χάσεις
καὶ τὴν πείθει
νὰ κουλουριάζεται πνιχτὰ
νὰ τρίβεται σὰ γάτα ἀνεπαίσθητη
πάνω στὸν διαθέσιμο ἀέρα
ποῦ ἀφήνεις προσπερνώντας.

Ἀπόλαυση πολὺ μοναχικότερη
ἀπὸ τὴ στέρησή της.

~Κική Δημουλά~




Μην με αλλάζεις !!!!




"Μην προσπαθείς να αλλάξεις τους άλλους...μην ξεχνάς ότι το ρυάκι χάνει το τραγούδι του, όταν του αφαιρέσεις τις πέτρες."

Παρασκευή 9 Νοεμβρίου 2012

Νυχτερινά όνειρα ! ! !


Σαν ξημερώνει και γεμίζει ο ουρανός πολύχρωμα αερόστατα, "οπλίζομαι" με καινούρια διάθεση κι αισιοδοξία, βγαίνω απ'το κλουβί των νυχτερινών ονείρων κι αρχίζω το σεργιάνι στις γειτονιές της χαράς και της ελπίδας" !!! (Μ.Α.)

Κυριακή 7 Οκτωβρίου 2012

Κλειστές πόρτες !!!!


Όταν ο νους μας θέλει να ταξιδέψει δεν τον σταματούν μήτε τα κλειστά παράθυρα μήτε οι σφραγισμένες πόρτες. Δραπετεύει πέρα απ'αυτά, καλπάζει στα όρια της φαντασίας και της νοσταλγίας, χαράζει δρόμους και απολαμβάνει κάθε συναρπαστικό ταξίδι στο όνειρο ! ♥ ! ♥ ! (Μ.Α.)

Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2012

Το μαγικό βουνό... !!!!!!!



Το μαγικό βουνό
του Αλχημιστή το θησαυρό
ψάχναν δυο φίλοι κάποτε να βρουν
και τη χαρά να μοιραστούν.

Ξεκίνησαν μαζί
μα γρήγορα έγιναν εχθροί
ο ένας ζήταγε να βρει χρυσό
ο άλλος το αθάνατο νερό.

Ποτέ τα αστέρια μη ρωτάς
τι κρύβουνε για μας
σε ποιο όνειρο χρωστάς
ο δρόμος είναι της καρδιάς
κι αυτό που αγαπάς
εδώ να αναζητάς.

Το Μαγικό Βουνό
του Αλχημιστή το θησαυρό
δυο φίλοι ψάχναν κάποτε να βρουν
κι απ' τους καημούς τους να σωθούν.

Τους χώρισε η ζωή
η Δύση κι η Ανατολή
ο ένας βρήκε ένα μυστικό
κι ο άλλος βρήκε ένα βουνό.

Ποτέ τα αστέρια μη ρωτάς
τι κρύβουνε για μας
σε ποιο όνειρο χρωστάς
ο δρόμος είναι της καρδιάς
κι αυτό που αγαπάς
εδώ να αναζητάς.

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

…Κι ένα γράμμα του Δημήτρη Γληνού !!!!




"Μέσα σ’ αυτή τη φοβερή στιγμή της παγκόσμιας κρίσης πλήθυνε το κακό, που ήτανε πάντα πολύ, μεγάλωσε η αθλιότητα των απαθλιωμένων ανθρώπων. Ο εργάτης, ο φτωχός αγρότης, ο μικροεπαγγελματίας, ο υπάλληλος ζούνε μέσα σε μια αδιάκοπη αγωνία. Από τη μια βλέπουνε το πενιχρό τους μεροδούλι να γίνεται κάθε μέρα λιγότερο, τη στιγμή που όλα ακριβαίνουν, ή βλέπουνε τα λιγοστά προϊόντα του ολόχρονου μόχθου τους να μένουν απούλητα ή να πουλιούνται σε τιμές εξευτελιστικές. Από την άλλη, κάθε μέρα κρούει την πόρτα τους το σκιάχτρο της αναδουλιάς με τη συντρόφισσά της , την πείνα. Και σ’ όσα σπίτια μπει μέσα το μεγάλο κακό ρημάζουνε πια.

Άγριος πόλεμος κοινωνικός έχει ξεσπάσει και οι πεινασμένοι διεκδικώντας τα πιο απλά δικαιώματά τους στη ζωή, γίνονται θύματα κι από τούτη την πλευρά. Μα απ’ όλους τους κυνηγημένους και τους απόκληρους τα τραγικότερα θύματα είναι τα παιδιά. Το παιδί του προλετάριου, το παιδί του φτωχού αγρότη, το εργαζόμενο παιδί, το παιδί του βιοπαλαιστή ήτανε πάντα σε θέση σκληρή και μειονεκτική. Μα τώρα έγινε πια η μοίρα του αβάσταχτη. Η φτωχή μάνα, που είναι υποχρεωμένη να δουλέβει από την αυγή ως τη νύχτα μακριά από το σπίτι της, αφήνει τα παιδιά της ολημερίς στο έλεος του δρόμου, του διαβάτη και της γειτόνισσας, τ’ αφήνει να κυλιούνται στη λάσπη και στο χώμα για να τους φέρει το βράδυ λίγο ψωμί, χωρίς να προφταίνει και χωρίς να μπορεί ούτε μια ματιά να τους ρίξει, σκοτωμένη καθώς είναι από την κούραση.

Κι αν η μάνα μένει στο σπίτι, πού να προφτάσει ο πατέρας ν’ αντικρίσει το έξοδο για τα παιδιά με το μικρό του μεροκάματο. Κι αν δεν έχει δουλειά ούτε η μάνα ούτε ο πατέρας, γιατί είναι άνεργος ή απεργός; Ξυπολυσιά και αρρώστια και πείνα και κρύο και ακαθαρσία και αμορφωσιά και βούρκος και βάσανα σωματικά και κόλαση ψυχική, είναι η μοίρα των φτωχών παιδιών. Διπλή και τριπλή εκμετάλλεψη, ξύλο και εξαθλίωση και εξαχρείωση γεμάτη είναι η ζωή του εργαζόμενου παιδιού. Το πικρότερο κατακάθι της προλεταριακής δυστυχίας αυτά το πίνουν, το μαρτυρικό στεφάνι αυτά το φορούν. Τα φτωχά παιδιά είναι των σκλάβων οι σκλάβοι, των πεινασμένων οι πεινασμένοι, των παγωμένων οι παγωμένοι, των άρρωστων οι άρρωστοι, των απόκληρων οι απόκληροι. Αυτά μπαίνουνε στην κόλαση με το πρώτο αντίκρισμα της ζωής. Την ηλικία της χαράς, της ξενοιασιάς και του γέλιου αυτά δεν τη γνωρίζουν.

Απέναντι στην απέραντη τούτη τραγωδία, που πλημμυρίζει τα σκοτεινά υπόγεια και τις υγρές αυλές μέσα στις πολιτείες, τα χαμόσπιτα των συνοικισμών και τις καλύβες της αγροτιάς σ’ όλη τη χώρα, η βοήθεια που η επίσημη και ιδιωτική φιλανθρωπία καταπιάνεται να δώσει δεν είναι ούτε σα σταγόνα νερού σε φλογισμένο καμίνι. Τα ελατήριά της άλλως τε δεν είναι καθαρά. Για να υπάρχει της χρειάζεται να υπάρχουνε θύματα. Ο φτωχός εργαζόμενος λαός που είναι το θύμα, και τα παιδιά που είναι διπλά θύματα, πρέπει να ζητήσουνε και να βρούνε τη βοήθεια και την απολύτρωση από τον ίδιο τον εαυτό τους.

Δεν πρέπει να περιμένουν τη σωτηρία τους από την άλλη πλευρά. Και του πιο αδύνατου η δύναμη διπλασιάζεται, όταν ενώσει τη λιγοστή του μπόρεση με την προσπάθεια των συντρόφων του. Όταν ο εργάτης , ο αγρότης, ο φτωχός εργαζόμενος λαός νιώσει μιαν ολοκληρωτική αλληλεγγύη να τον ενώνει με όλους τους συντρόφους του στη δυστυχία και μέσα στα σύνορα της χώρας κι όξω απ’ αυτή σ’ όλες τις χώρες της γης, και όταν κινηθεί ομόψυχα και ολόψυχα να βοηθήσει τον εαυτό του και τους άλλους, τότε θα βρει το δρόμο της ανακούφισης και της σωτηρίας. Αλληλεγγύη των δυστυχισμένων! Να το σύνθημα μιας καινούργιας δράσης, που μπορεί να φέρει τα πιο χειροπιαστά αποτελέσματα. Αλληλεγγύη οργανωμένη , ενεργητική ζωντανή, θετική και έμπραχτη, είναι ο πρώτος όρος της σωτηρίας."                                                                                          (Δ.Γληνός, 1932)



Μόνος στο πλήθος !!!!!



Τσούγκρισε με το ράμφος του το λεπτό κέλυφος κι ένας κόσμος απλώθηκε μπροστά  του. Φως πλημμύρισε τα μάτια του, χρώματα ξεχύθηκαν παντού. Κοίταξε το πουπουλένιο του κορμί και η καρδιά του χτύπησε δυνατά βλέποντας να χρυσίζει κάτω από τον ήλιο.
« Πόσο όμορφος είμαι !!! », σκέφτηκε και τίναξε τα μουδιασμένα του φτερά. Ούτε για μια στιγμή δεν πέρασε από το νου του πως σύντομα όλα θα άλλαζαν. Το όμορφο, ξεχωριστό χρώμα του, έγινε ο μόνιμος εφιάλτης του. Ήταν μόνος, ήταν Ό μόνος που χρύσιζε στον ήλιο. Μια παραφωνία ανάμεσα στο μαύρο φόντο που απλωνόταν παντού. Με τι καμάρι διάβαιναν μπροστά του οι αίτιοι της μοναξιάς του !!! Αγέρωχο βλέμμα, υπερήφανο βάδισμα, ελπίδες κι όνειρα. Έμεινε μόνος να κοιτάζει τους ίδιους μα τόσο διαφορετικούς συνταξιδιώτες του στο μεγάλο ταξίδι της Ζωής, πασχίζοντας να βρει απάντηση στο ερώτημα που τόσο τον βασανίζει. Μόνος ή μοναχικός;  
                                                    (Μ.Α.)

Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

Τ. Λειβαδίτης


"Οι άνθρωποι βιάζονται...


'Εγνοιες, βιοτικές συνθήκες, όνειρα, συμβιβασμοί.

Πού καιρός να γνωρίσουν τη ζωή τους...''!!!

(Τάσος Λειβαδίτης)

Πέμπτη 13 Σεπτεμβρίου 2012

"Στον Δάσκαλο" !!



Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!!!
Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
μην τα’ αρνηθείς!! Θυσίασέ το ως την στερνή πνοή σου!!

Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!!
Κι αν λίγη δύναμη μες στο κορμί σου μένει,
μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.

Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;

Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!!! 
(Κ. Παλαμάς)

Σάββατο 18 Αυγούστου 2012

Η αποστολή μου τελείωσε κι ακόμα αργοπορώ!!!



Αμφίρροπος ακόμη στέκω 
στη γέφυρα που μου χτίζει το βλέμμα σου. 
Ζητάς ν' ακολουθήσεις τη σκιά μου 
που χάνεται μέσα στο φως 
σαν το σπαθί μέσα στη θήκη του. 

Ο δρόμος είναι απέραντος 
ο δρόμος είναι δύσκολος κ' είναι γυμνός 
σαν ένα χέρι που ποτέ δε χάιδεψε 
και που ποτέ δεν συγχωρεί. 

Ο δρόμος που οδηγεί κοντά μου βρίσκεται εντός σου. 
Σκύψε βαθιά πολύ βαθιά σου 
τόσο που να λυγίσεις όλος σ' ένα τόξο 
να σφεντονήσεις το βέλος στη σιωπή. 
Εκεί ανατέλλει το φως μου που αγαπάς 
το δικό σου φως 
το φως όλου του κόσμου.

Γ. Ρίτσος

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2012

Και τώρα που ξεμπερδέψαμε πια με τα μεγάλα λόγια...!!!



Και τώρα που ξεμπερδέψαμε πια 
με τα μεγάλα λόγια, 
τους άθλους, τα όνειρα, 
καιρός να ξαναγυρίσουμε στη ζωή μας- 

αλλά, μάταια, το σχέδιο της πόλης άλλαξε, 
κατά πού πέφτει ο δρόμος που αγαπηθήκαμε παιδιά, 
πού πήγε ο άνεμος που σκόρπισε τόσους συντρόφους, 
υπάρχει ακόμα ο κόσμος?- 

τώρα στη γλώσσα μας 
μπερδεύονται παλιά τραγούδια, 
κανείς δε μας καταλαβαίνει 
και μόνο τα παιδιά μαντεύουν πιο πολλά, 
μα μεγαλώνουν γρήγορα και τα πουλιά 
πετάνε για να μη θυμούνται - 
ένα τέτοιο παρελθόν και δεν απόμεινε 
παρά λίγη στάχτη, 

όπου σκυμμένοι τα βράδια σχεδιάζουμε 
σημαίες, άστρα, λόφους, άλογα 
κι ανάμεσα τους την τύψη ότι δεν τα δώσαμε όλα 
ελευθερώνοντας έτσι όρκους αλλοτινούς 
και τις πιο ωραίες χειρονομίες του μέλλοντος.


Τ. Λειβαδίτης 

Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Κυριακή 15 Ιουλίου 2012

Secret Journey (Μυστικό ταξίδι) !!!







Σταγόνες σιωπής, ίχνη στη βρεγμένη άμμο, νότες στο "μυστικό ταξίδι" !!!

Στιγμές απόλαυσης, αναπόλησης, επιστροφής στους τόπους των μικρών μας αποδράσεων !!!! ♥(M.A.)

Δευτέρα 2 Ιουλίου 2012

Τὸ καθαρότερο πράγμα τῆς δημιουργίας!!!




Δὲν ξέρω, μὰ δὲν ἔμεινε καθόλου σκοτάδι.
Ὁ ἥλιος χύθηκε μέσα μου ἀπὸ χίλιες πληγές.
Καὶ τούτη τὴ λευκότητα ποὺ σὲ περιβάλλω
δὲ θὰ τὴ βρεῖς οὔτε στὶς Ἄλπεις, γιατὶ αὐτὸς ὁ ἀγέρας
στριφογυρνᾶ ὡς ἐκεῖ ψηλὰ καὶ τὸ χιόνι λερώνεται.
Καὶ στὸ λευκὸ τριαντάφυλλο βρίσκεις μιὰ ἰδέα σκόνης.
Τὸ τέλειο θαῦμα θὰ τὸ βρεῖς μοναχὰ μὲς στὸν ἄνθρωπο:
λευκὲς ἐκτάσεις ποὺ ἀκτινοβολοῦν ἀληθινὰ 
στὸ σύμπαν καὶ ὑπερέχουν. Τό πιό καθαρό
πράγμα λοιπὸν τῆς δημιουργίας δὲν εἶναι τὸ λυκόφως,
οὔτε ὁ οὐρανὸς ποὺ καθρεφτίζεται μὲς στὸ ποτάμι, 
οὔτε ὁ ἥλιος πάνω στῆς μηλιᾶς τ᾿ ἄνθη. Εἶναι ἡ ἀγάπη. (Νικηφόρος Βρεττάκος )

Σάββατο 30 Ιουνίου 2012

Ηλιοφεγγίσματα !!!







Όσο κι αν προσπαθείς να κρύψεις τον ήλιο, πάντα θα βρίσκει τρόπο να φωτίζει και να λάμπει μες στη σκιά σου !!!!!!! (Μ.Α.)

Δευτέρα 28 Μαΐου 2012

Πατέρα μεγάλωσα !!!

♥ Ήταν η φωνή του που με ξύπνησε; Ήταν το αίσθημα της παρουσίας των τελευταίων ημερών; Συνονθύλευμα όλων, η νοσταλγία των χρόνων που πέρασαν μακριά. Χρόνια χωρίς αγκαλιά, στιγμές χωρίς χαμόγελο. Και….. τώρα το οριστικό μακρινό ταξίδι. Ταξίδι χωρίς γυρισμό, στα πέλαγα που όργωνε χρόνια πριν, στους ωκεανούς που διέσχιζε στερώντας και στερούμενος κάθε καθημερινή μικροχαρά. Και όμως κάπου εκεί ψηλά θα βλέπει «όλα αυτά που μόνη μου μπόρεσα », θα δακρύζει, γιατί…….. « δεν τον γνώρισα », θα βλέπει την « αγκαλιά που άνοιξα »….. και δεν θα « φοβάται » !!!!! ♥ ♥ ( Μ. Α. )

Σάββατο 26 Μαΐου 2012

« Βαρκάρης του ονείρου » !!!




Όταν τα όρια στενεύουν κι οι σκέψεις μας στριμώχνονται
ανάμεσα σε μικρά και μεγάλα βότσαλα,
όταν οι ανάσες κομμένες ξεπηδούν
 μέσα από τους κόκκους της άμμου ,
όταν τα μάτια στεγνώνουν  τα δάκρυα,
εκεί κοντά,  ένας «βαρκάρης» του ονείρου
πασχίζει να βγει στη στεριά,
 αγγίζοντας στο μικρό αλλά πολύτιμο,
 σμαραγδί του βότσαλο… !!!!
( Μ. Α. )














Πέμπτη 24 Μαΐου 2012

Αγαπημένη μου…!!!


Και όταν βρεθήκαμε για πρώτη φορά-θυμάσαι;- μου άπλωσες τα χέρια τόσο τρυφερά
σα να με γνώριζες από χρόνια. Μα και βέβαια
με γνώριζες. Γιατί πριν μπεις ακόμα στη ζωή μου είχες πολύ ζήσει μέσα στα όνειρα μου...!!! 
(Τάσος Λειβαδίτης)

Αδυναμίες !!!



  Αδυναμίες


Εσύ δεν είχες καμία
εγώ είχα μία, 
αγαπούσα......!!!    

                  

( Μπρέχτ )

Παρασκευή 18 Μαΐου 2012

Διάλογος ανάμεσα σε μένα και σε μένα !!


Σοῦ εἶπα:
- Λύγισα.
Καὶ εἶπες:
- Μὴ θλίβεσαι.
Ἀπογοητεύσου ἥσυχα.
Ἤρεμα δέξου νὰ κοιτᾷς
σταματημένο τὸ ρολόι.
Λογικὰ ἀπελπίσου
πῶς δὲν εἶναι ξεκούρδιστο,
ὅτι ἔτσι δουλεύει ὁ δικός σου χρόνος.
Κι ἂν αἴφνης τύχει
νὰ σαλέψει κάποιος λεπτοδείκτης,
μὴ ριψοκινδυνέψεις νὰ χαρεῖς.
Ἡ κίνηση αὐτὴ δὲν θά ῾ναι χρόνος.
Θά ῾ναι κάποιων ἐλπίδων ψευδορκίες.
Κατέβα σοβαρή,
νηφάλια αὐτοεκθρονίσου
ἀπὸ τὰ χίλια σου παράθυρα..
Γιὰ ἕνα μήπως τ᾿ ἄνοιξες.
Κι αὐτοξεχάσου εὔχαρις.
Ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς,
γιὰ τὰ φθινόπωρα, τὰ κύκνεια,
τὶς μνῆμες, ὑδροροὲς τῶν ἐρώτων,
τὴν ἀλληλοκτονία τῶν ὠρῶν,
τῶν ἀγαλμάτων τὴν φερεγγυότητα,
ὅ,τι εἶχες νὰ πεῖς
γι᾿ ἀνθρώπους ποὺ σιγὰ-σιγὰ λυγίζουν,
τὸ εἶπες.      


                          Κική Δημουλά

Πέμπτη 10 Μαΐου 2012

Η σιωπή του έρωτα – ποίημα του Όσκαρ Γουάιλντ!!!



Έτσι όπως συχνά ο ήλιος με την εντυπωσιακή του λάμψη
διώχνει το θαμπό φεγγάρι, όσο και αν αντιστέκεται
στη σκοτεινή σπηλιά του, χωρίς να ακούσει
ούτε ένα τραγουδι από το αηδόνι
έτσι η ομορφιά σου μου σφραγίζει τα χείλη
και κάνει παράφωνα για μένα τα πιο όμορφα τραγούδια

Κι όπως την αυγή πάνω από τα λιβάδια
περνά ο άνεμος με τα ορμητικά του φτερά
και σπάει τα καλάμια με τα δυνατά φιλιά του
που αυτά μόνο, μπορούν να γίνουν όργανα τραγουδιού
έτσι τα ορμητικά μου πάθη, παραδέρνουν συνέχεια μέσα μου
και η τόσο μεγάλη αγάπη κάνει την αγάπη μου βουβή

Όμως τα μάτια μου σου έδειξαν εσένα
γιατί είμαι σιωπηλός και η λύρα μου ακούρδιστη
πριν γίνει ο χωρισμός μας μοιραίος
και πριν μας αναγκάσει να φύγουμε
εσύ για άλλα χείλη που τραγουδούν με αρμονία
κι εγώ εδώ να αναπολώ μάταια
φιλιά που δεν έδωσα, τραγούδια που δεν είπα.

Σονέτο του γλυκού παραπόνου – Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα!!!



Φοβάμαι μη χάσω το θαύμα
των αγαλμάτινων ματιών σου και τη μελωδία
που μου αποθέτει τη νύχτα στο μάγουλο
το μοναχικό ρόδο της ανάσας σου

Πονώ που είμαι σε τούτη την όχθη
κορμός δίχως κλαδιά μα πιότερο λυπάμαι
που δεν έχω τον ανθό, πόλφο ή πηλό
για το σκουλήκι του μαρτυρίου μου.

Αν είσαι εσύ ο κρυμμένος μου θησαυρός
αν είσαι εσύ ο σταυρός και ο υγρός μου πόνος,
αν ειμαι το σκυλί της αρχοντιάς σου
μη με αφήσεις να χάσω ό,τι έχω κερδίσει

και στόλισε τα νερά του ποταμού σου
με φύλλα από το φρενοκρουσμένο μου φθινόπωρο.

Παρασκευή 4 Μαΐου 2012

Loreena McKennitt - Night Ride Across The Caucasus


Τις νύχτες που τ' αστέρια πιασμένα χέρι χέρι κρύβονται στ' ουρανού το στερέωμα, κάτι μοναχικές ψυχές τ' ακολουθούν πασχίζοντας να κλέψουν λίγη από τη λάμψη τους !!!!

Τετάρτη 25 Απριλίου 2012

ΖΗΣΕ … !!!



Σταμάτα να κοιτάς μόνο πίσω.
Υπάρχουν στιγμές που στέκονται δίπλα σου
και προσμένουν ένα άγγιγμά σου !!!
Άκου το τραγούδι της ζωής,
οι νότες μιλούν για όνειρα
και μικρές πινελιές ευτυχίας !!!
Οι πεταλούδες ελεύθερες πετούν,
αλλά δεν ξεχνούν πως ο ήλιος
μπορεί να κάψει τα φτερά τους.
Ρουφούν αρώματα
και χρωματίζουν τη ζωή τους.
Η ζωή είναι γλυκιά,
όχι γιατί δεν τελειώνει,
αλλά, γιατί έχει χρώμα, άρωμα, μελωδία.
ΖΗΣΕ χρωματιστά, μελωδικά !!!!

                                25-4-2012 ( Μ. Α. )

Τρίτη 24 Απριλίου 2012

Μια αλλιώτικη μέρα !!!!!



Θολό τοπίο, μαύρα σύννεφα.
Ο ήλιος που χάθηκε στο γκρίζο τ’ ουρανού,
αφήνει πίσω του σκιές σιωπηλές.
Το πέταγμα του μικρού γλάρου,
μια άσπρη πινελιά στη σκοτεινή μέρα.
Φωνές από μακριά,
ξυπνούν αισθήσεις και προσδοκίες.
Ένα φύσημα του ανέμου,
πνοή κάθε γωνιάς βυθισμένης στο λήθαργο του σκότους.
Το θρόισμα των φύλλων,
 ανάσα στη βιαστική πεταλούδα που χάνεται,
 μεθυσμένη  από το νέκταρ ενός μικρού κι ασήμαντου ανθού.
Κι η μέρα κυλάει αργά αλλά σταθερά,
σαν το ποτάμι στην άκρη κάθε κουρασμένου μυαλού. 

                                             24-5-2012   ( Μ. Α. )

Δευτέρα 23 Απριλίου 2012

Αναφορά στον Γκρέκο!!( Ν. Καζαντζάκης )

 

"...Περπατούσα αργά, τα γόνατα μου έτρεμαν ακόμα, ζάλη γλυ­κιά σαν πρωινή πάχνη, πολύχρωμη, τρυφερή, τύλιγε το μυαλό μου· και πίσω από την πάχνη αυτή έβλεπα, μισό στέρεο, μισό καμωμένο απ’ όνειρο, τον κόσμο. Θυμήθηκα ένα κόνισμα που είχα δει κάποτε, δε θυμούμαι σε ποια εκκλησιά. Ήταν μοι­ρασμένη η ζωγραφιά σε δυο πατώματα: στο κάτω πάτωμα ο Αι-Γιώργης, ξανθομάλλης, δυνατός, καβάλα σε άσπρο αγριε­μένο άλογο, κάρφωνε το κοντάρι του στο φριχτό θεριό, που στρουφίζουνταν, άφριζε κι άνοιγε κατακόκκινο στόμα να τον φάει· και στο απάνω πάτωμα ξεσπούσε το ίδιο το απαράλλαχτο πάλεμα, όμως Αι-Γιώργης, άλογο και θεριό ήταν καμωμένα από ανάλαφρο σύννεφο, έτοιμο να σκορπίσει και να χαθεί στον αέρα. Το απάνω ετούτο πάτωμα της ζωγραφιάς του κόσμου έβλεπα πίσω από την πάχνη, περπατώντας με κομμένα γόνατα στα πάρκα και στους δρόμους της Βιέννης· κι έτρεμα μη φυσή­ξει αέρας και το διασκορπίσει..."

Έτσι αρχίζει μια καλή μέρα !!!


" Μπορώ να είμαι απογοητευμένος, γιατί κάτι που ονειρεύτηκα δεν πραγματοποιήθηκε, ή να είμαι ευτυχισμένος, γιατί έχω τη δυνατότητα να κάνω μια καινούρια αρχή....... Γιατί.... όλα εξαρτώνται από μένα "

Κυριακή 22 Απριλίου 2012

Καλημέρα τριανταφυλλάκι !!! (Μ.ΛΟΥΝΤΕΜΗΣ)

Καλημέρα!
Καλημέρα τριανταφυλλάκι
που κάπου θα μοσχοβολάς...
Καλημέρα νερό
που κάπου θα τρέχεις
Καλημέρα δάσος 
που κάπου θα τραγουδάς
Καλημέρα...
Καλημέρα τζιτζίκια, πεταλούδες, πουλιά,
καλημέρα.
Ένας πρωινός παρακαλεσής
σας στέλνει τα μάτια του
σ' ενα κατάμονο νησί,
μια θαλασσινή κούνιια.

Κι είναι, ενα στοματάκι που σας αποζητά.
Είναι δυο μικρά χεράκια, κρεμασμένα
μια αγκαλίτσα δίχως κούκλα

Ω τριανταφυλλάκι
και δάσος 
και νερό.
Ο πατέρας δεν έχει παρα σίδερα.
Δεν έχει παρά βότσαλα... κι αγκάθια.

Ω τριανταφυλλάκι
και δάσος
και νερό...
κυλήστε το παραμύθι σας...
Κυλήστε το..
Κατα το Τρίκερι...
κυλήστε το.
Και φλυαρήστε γύρω στο κλουβί της
που μένει σιωπηλό.
Κι εκείνη, θα γελάσει.
Θα χτυπήσει τα χεράκια της 
και θα γελάσει...
Γιατί δεν είναι ούτε πέντε χρονών...