Μόνος στο πλήθος !!!!!

Τσούγκρισε με το ράμφος του το λεπτό κέλυφος κι ένας κόσμος απλώθηκε μπροστά  του. Φως πλημμύρισε τα μάτια του, χρώματα ξεχύθηκαν παντού. Κοίταξε το πουπουλένιο του κορμί και η καρδιά του χτύπησε δυνατά βλέποντας να χρυσίζει κάτω από τον ήλιο.

« Πόσο όμορφος είμαι !!! », σκέφτηκε και τίναξε τα μουδιασμένα του φτερά. Ούτε για μια στιγμή δεν πέρασε από το νου του πως σύντομα όλα θα άλλαζαν. Το όμορφο, ξεχωριστό χρώμα του, έγινε ο μόνιμος εφιάλτης του. Ήταν μόνος, ήταν Ό μόνος που χρύσιζε στον ήλιο. Μια παραφωνία ανάμεσα στο μαύρο φόντο που απλωνόταν παντού. Με τι καμάρι διάβαιναν μπροστά του οι αίτιοι της μοναξιάς του !!! Αγέρωχο βλέμμα, υπερήφανο βάδισμα, ελπίδες κι όνειρα. Έμεινε μόνος να κοιτάζει τους ίδιους μα τόσο διαφορετικούς συνταξιδιώτες του στο μεγάλο ταξίδι της Ζωής, πασχίζοντας να βρει απάντηση στο ερώτημα που τόσο τον βασανίζει. Μόνος ή μοναχικός;  

                                                    (Μ.Α.)