Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!!!
Κι ό,τι σ’ απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
μην τα’ αρνηθείς!! Θυσίασέ το ως την στερνή πνοή σου!!
Χτίσ’ το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!!
Κι αν λίγη δύναμη μες στο κορμί σου μένει,
μην κουρασθείς. Είν’ η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
ο πόλεμος να μην μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!!!
(Κ. Παλαμάς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου