Translate

Τρίτη 14 Απριλίου 2015

Ένας παράξενος ήχος...


Ο ήλιος είχε αρχίσει  την καθοδική του πορεία. Έγερνε δειλά δειλά προς τη δύση, όταν ξαφνικά ακούστηκε εκείνος  ο παράξενος ήχος. Ένας απροσδόκητος αλλά και απροσδιόριστος συνάμα. Έμοιαζε σαν από καρδιογάφο, σαν κάποιος να είχε εγκαταστήσει κάπου εκεί κοντά έναν και πειραματιζόταν μαζί του. Σηκώθηκε δειλά από την καρέκλα που ώρες τώρα βούλιαζε σ' αυτήν και κατευθύνθηκε προς την "πηγή" του ήχου. Το βλέμμα της αναζήτησε την αιτία της διάσπασής της από το καθημερινό βόλεμα και... με έκπληξη συνειδητοποίησε πως τίποτε ξεχωριστό δεν υπήρχε ώστε να διαταράξει τη ρουτίνα της. Και όμως ο ήχος ακουγόταν ακόμη. Ήταν εκεί δίπλα, κοντά, πολύ κοντά. Τον άκουγε, τον ένιωθε...  Η μοναδική ύπαρξη ήταν αυτή του μικρού κοριτσιού που πάσχιζε να μαζέψει τις δυνάμεις του, για να δώσει τη λύση που του ζητήθηκε. Τη λύση του "προβλήματος". Καθημερινά βαλόμαστε από πλήθος  μικρών ή μεγάλων, αλλά αυτό ήταν το ΜΕΓΑ, το ΤΕΡΑΣΤΙΟ, που ενώ στα μάτια και τ' αυτιά του καθενός φαινόταν σαν ένα απλό πρόβλημα, στα δικά της φάνταζε τεράστιο. Κι εκείνη έπρεπε να το φτάσει στο τέρμα. Να του δώσει την περιβόητη λύση... Μα ναι,βέβαια, αυτή ήταν όχι μόνο η "υπεύθυνη" της λύσης του, αλλά και η πηγή του ήχου. Η καρδιά της, αυτή ήταν που είχε αναστατώσει την ησυχία, την ηρεμία. Πόσο δυνατά χτυπούσε, πόσο πολύ πονούσε! Οι σκέψεις της πουλιά μπερδεμένα ανάμεσα στα μαλλιά της. Τιτίβιζαν, πετούσαν δεξιά κι αριστερά, γίνονταν ένα με την ανάσα της και πάλευαν να της ξεφύγουν. Κι αυτή έδινε μάχη μαζί τους, γιατί ήξερε πως όσο δύσκολο κι αν ήταν, έπρεπε να τις αντιμετωπίσει και να τις οδηγήσει στην άκρη του τούνελ. Παίρνοντας μια βαθιά ανάσα, αναμετρήθηκε και πάλι με τις δυνάμεις που είχαν ήδη αρχίσει να την εγκαταλείπουν και έκανε τη μεγάλη βουτιά. Ναι, μπορούσε να την κάνει, μπορούσε να αναμετρηθεί και να βγει και πάλι νικητής. Ήταν πια έτοιμη. Η σκέψη είχε ωριμάσει και περίμενε την ελευθερία της. Τράβηξε την κλωστή που την κρατούσε δέσμια κι ευθύς πέταξε μακριά...!!!     (Μ.Α.)   

Σάββατο 4 Απριλίου 2015

Επιστροφή στο παρελθόν;

Επιστροφή στο παρελθόν; Πορεία προς το χθες; Όποιον δρόμο κι αν διαλέξεις, λάθος θα είναι. Ο γυρισμός σε περασμένα μονοπάτια δεν θα σε οδηγήσει στη χαρά. Ό,τι φεύγει, πίσω δεν γυρνά και ό,τι ξεχάστηκε δεν πρόκειται να ξαναγεννηθεί. Και όμως, είναι φορές που κάποιο γεγονός σε γυρνάει σε περασμένες στιγμές κι ενώ φαντάζεσαι πως θα σε γεμίσουν ευτυχία, διαπιστώνεις πως μόνον πόνο μπορούν να σου χαρίσουν. Αναρωτιέσαι τότε: Μήπως και στο χθες οι στιγμές αυτές ήταν ένα λάθος ή ένα ψέμα; Απάντηση δεν πρόκειται να πάρεις, γιατί ήδη έχουν βουλιάξει στο πηγάδι της λήθης.  (Μ.Α.)