Πάλι κι απόψε θα ονειρευτώ. Τι κι αν χρειάζεται να ταξιδέψω μακριά; Έτσι κι αλλιώς η πόλη θα κοιμάται. Κανείς δεν θα νοιαστεί για το μεγάλο άλμα. Αόρατη σκιά στο μισοσκόταδο. Έτσι, όπως αόρατες ήταν για κάποιους οι στιγμές που χάθηκαν, μα που σημάδεψαν το μονοπάτι αφήνοντας πίσω τους αχρείαστα "ψίχουλα" της λήθης. Πάλι κι απόψε θα ονειρευτώ... αδιάφορε περαστικέ!! (Μ.Α.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου