Σκέψεις που αιωρούνται πάνω από τα λιμνάζοντα νερά. Έρμαια στην απόλυτη σιωπή πασχίζουν να ισορροπήσουν στον αυτοσχέδιο δρόμο που οδηγεί στη μέση του πουθενά.
Κι η ξεχασμένη βάρκα ταλαντεύεται ανάμεσα στην αρχή και στο τέλος, στην ελπίδα και στην απόγνωση, στο φως και στο σκοτάδι,στη ζωή και στο θάνατο. Μα η μέρα που φαίνεται να'ρχεται απ' στο βάθος, υπόσχεται την αγκαλιά της σε κάθε άψυχο ή έμψυχο περαστικό. (Μ.Α.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου