Ο φύλακάς σου...!!!

Πορείες χαράζω ανάμεσα σε νυχτερινούς δρόμους, σε μονοπάτια, σε σκιές αστεριών. Ρίχνω απ’ τη σκόνη τους σε κάθε αχνό πάτημα, βάφω απ’ τη λάμψη τους κάθε σκοτεινή ανάμνηση. Τρυπώνω ανάμεσά τους και γίνομαι ένα μαζί τους. Έρχομαι στο παράθυρό σου και γλιστράω απ’ τις κλειστές γρίλιες του, ελευθερώνοντας λίγη από τη λάμψη μου. Φύλακας γίνομαι στα όνειρά σου για να  ταξιδέψεις σε λίμνες, σε δάση, σ’ ουρανούς και σε πελάγη…!!!! Και σαν χαράξει, σε παραδίδω στο χρυσοκίτρινο άρμα να σου ζεστάνει την όποια απόμεινε παγωμένη σχισμή !!!! (Μ.Α)