Γίνομαι νότα και γλιστρώ στο πεντάγραμμο της μέρας, για να δώσω ρυθμό σε όποιες "άχαρες κι άπνοες" στιγμές της. Περπατώ στις αράδες του και πηδώ από το "λα" στο "σι", ζωντανεύοντας τη λά(μψη) της σι(ωπής). Ανοίγω διάπλατα τα χέρια μου, για να αγγίξω το "φα" και να ξυπνήσω τη φα(ντασία) του νου. Κι έτσι η μέρα μου κυλά "σόλ"ο-της τη μεγαλείο !!!! (Μ.Α.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου