Πόσες χειμωνιάτικες μέρες δεν ανοίξαμε τα μάτια μας και είδαμε έναν σκοτεινό ουρανό; Πόσες χειμωνιάτικες ώρες δεν στρέψαμε τα βλέμματά μας προς τον ορίζοντα και χάθηκαν στην γκρίζα του σκοτεινιά; Πόσες καθημερινές μας στιγμές δεν υψώσαμε τις σκέψεις μας βουτηγμένες στο ουράνιο τόξο της καρδιάς μας; Έτσι κατορθώσαμε να ομορφύνουμε τις ζωές μας. Δίνοντας χρώμα απ' το χρώμα μας σε ό,τι σκούρο και παγωμένο γύρω μας προσπάθησε να μας καθηλώσει. (Μ.Α)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου