Χαμένα όνειρα στο πάτωμα ριγμένα, ανάμεσα σ’ άδεια χρώματα και σκονισμένα σανίδια. Κι αν το χαμόγελο έσβησε απ’ το ρυτιδιασμένο πρόσωπο, μια φλόγα έμεινε να σιγοκαίει στο βάθος των απορημένων ματιών κι η δύναμη που «παρασέρνει» το κουρασμένο χέρι να ζωντανέψει τη φιγούρα του άψυχου καθρέφτη. (Μ. Α.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου