Αναφορά στον Γκρέκο!!( Ν. Καζαντζάκης )

 

"...Περπατούσα αργά, τα γόνατα μου έτρεμαν ακόμα, ζάλη γλυ­κιά σαν πρωινή πάχνη, πολύχρωμη, τρυφερή, τύλιγε το μυαλό μου· και πίσω από την πάχνη αυτή έβλεπα, μισό στέρεο, μισό καμωμένο απ’ όνειρο, τον κόσμο. Θυμήθηκα ένα κόνισμα που είχα δει κάποτε, δε θυμούμαι σε ποια εκκλησιά. Ήταν μοι­ρασμένη η ζωγραφιά σε δυο πατώματα: στο κάτω πάτωμα ο Αι-Γιώργης, ξανθομάλλης, δυνατός, καβάλα σε άσπρο αγριε­μένο άλογο, κάρφωνε το κοντάρι του στο φριχτό θεριό, που στρουφίζουνταν, άφριζε κι άνοιγε κατακόκκινο στόμα να τον φάει· και στο απάνω πάτωμα ξεσπούσε το ίδιο το απαράλλαχτο πάλεμα, όμως Αι-Γιώργης, άλογο και θεριό ήταν καμωμένα από ανάλαφρο σύννεφο, έτοιμο να σκορπίσει και να χαθεί στον αέρα. Το απάνω ετούτο πάτωμα της ζωγραφιάς του κόσμου έβλεπα πίσω από την πάχνη, περπατώντας με κομμένα γόνατα στα πάρκα και στους δρόμους της Βιέννης· κι έτρεμα μη φυσή­ξει αέρας και το διασκορπίσει..."