(Κάπου εκεί τότε ανάμεσα στο πλήθος χαμογελούσαμε, 30-3-2019)
Και να που έναν ολόκληρο χρόνο μετά, επιστρέφω στο "ξεχασμένο" μου blog . Ένας ολόκληρος χρόνος έχει συμπληρωθεί κι από το ταξίδι ΜΑΣ. Το ταξίδι που τόσο ονειρευτήκαμε όλες εκείνες οι "τρελές" φίλες (όπως πολύ χαριτωμένα αποκαλούμασταν), το ταξίδι που μας έφερε μια ανάσα κοντύτερα τη μια στην άλλη. Ελπίδες, όνειρα, χαμόγελα, όλα ζωγραφισμένα στα πρόσωπά μας. Φωτογραφίες, αγκαλιές, φωνές και γέλια αντηχούσαν στα γραφικά κανάλια της Βενετίας. Ξαφνικά όλες είχαμε γίνει ξανά παιδιά. Μακριά από την καθημερινότητα και τις έγνοιες, χτίζαμε νέες εικόνες, φυλακίζαμε καινούργιες στιγμές που θα μας συντρόφευαν για χρόνια μετά. Παράλληλα κάναμε και σχέδια για τον επόμενο προορισμό. Ασταμάτητες, ασυγκράτητες, ανεπανάληπτες. Κι όμως τα πάντα σταμάτησαν στο χθες. Στην ώρα που η αγαπημένη μας φίλη είπε να κάνει την ανατροπή. Χωρίς να ρωτήσει καμία μας. Χωρίς την άδειά μας. Χωρίς τις δημοκρατικές μας διαδικασίες, χωρίς ψηφοφορίες, χωρίς καμιά προειδοποίηση. Κι εμείς πρέπει να αποδεχτούμε το αδιανόητο, να συνηθίσουμε στην απουσία. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με το χαμόγελο στη θύμησή μας, γιατί η αγαπημένη μας Τασούλα αυτό το έκανε καλά, πάντα χαμογελούσε. Πώς εμείς θα της το στερήσουμε τώρα; Στην κάθε της ανάμνηση, σε κάθε θύμηση στο πρόσωπό της, αυτό της το χρωστάμε. Να χαμογελάμε και να θυμόμαστε όλες εκείνες τις ξεχωριστές στιγμές που περάσαμε μαζί. Οι άνθρωποι μένουν ανάμεσά μας όταν δεν τους ξεχνάμε. Και η αγαπημένη μας φίλη Τασούλα θα ζει για ΠΑΝΤΑ. Όπου η καθεμιά την έχει φυλάξει. Πάλι θα συναντιόμαστε όλες, γιατί στον ίδιο προορισμό θα πηγαίνουμε. Εκεί όπου την έχουμε φυλάξει, στην ΚΑΡΔΙΑ μας. Αντίο καλή μας φιλενάδα!!!! Κάπου, κάπως, κάποτε, θα ξαναβρεθούμε !!!!
(Σήμερα αναπολούμε και δακρύζουμε, 31-3-2020)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου