Ξημέρωσε και πάλι μια μέρα δακρύζει όχι... γιατί άφησε τη νύχτα πίσω της, μα για το άδικο της διχρωμίας. Πόσο ίδια, πόσο όμορφα φαίνονταν όλα μες στο σκοτάδι!! Τώρα και πάλι η σύγκριση αρχίζει. Ποιος θα επικρατήσει; Ποιος θα επιβιώσει; Μα ασφαλώς όποιος μαζέψει στη χούφτα του τα περισσότερα χρώματα. Καιρός λοιπόν για "δουλειά". (M.A.)
"Πάρε χρώμα απ’ τις πληγές σου, ντύσου κόκκινα...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου