"Ένας χρόνος μετά..."

(Κάπου εκεί τότε ανάμεσα στο πλήθος χαμογελούσαμε, 30-3-2019)

Και να που έναν ολόκληρο χρόνο μετά, επιστρέφω στο "ξεχασμένο" μου blog . Ένας ολόκληρος χρόνος έχει συμπληρωθεί κι από το ταξίδι ΜΑΣ. Το ταξίδι που τόσο ονειρευτήκαμε όλες εκείνες οι "τρελές" φίλες (όπως πολύ χαριτωμένα αποκαλούμασταν), το ταξίδι που μας έφερε μια ανάσα κοντύτερα τη μια στην άλλη. Ελπίδες, όνειρα, χαμόγελα, όλα ζωγραφισμένα στα πρόσωπά μας. Φωτογραφίες, αγκαλιές, φωνές και γέλια αντηχούσαν στα γραφικά κανάλια της Βενετίας. Ξαφνικά όλες είχαμε γίνει ξανά παιδιά. Μακριά από την καθημερινότητα και τις έγνοιες, χτίζαμε νέες εικόνες, φυλακίζαμε καινούργιες στιγμές που θα μας συντρόφευαν για χρόνια μετά. Παράλληλα κάναμε και σχέδια για τον επόμενο προορισμό. Ασταμάτητες, ασυγκράτητες, ανεπανάληπτες. Κι όμως τα πάντα σταμάτησαν στο χθες. Στην ώρα που η αγαπημένη μας φίλη είπε να κάνει την ανατροπή. Χωρίς να ρωτήσει καμία μας. Χωρίς την άδειά μας. Χωρίς τις δημοκρατικές μας διαδικασίες, χωρίς ψηφοφορίες, χωρίς καμιά προειδοποίηση. Κι εμείς πρέπει να αποδεχτούμε το αδιανόητο, να συνηθίσουμε στην απουσία. Πώς μπορεί να γίνει αυτό; Με το χαμόγελο στη θύμησή μας, γιατί η αγαπημένη μας Τασούλα  αυτό το έκανε καλά, πάντα χαμογελούσε. Πώς εμείς θα της το στερήσουμε τώρα; Στην κάθε της ανάμνηση, σε κάθε θύμηση στο πρόσωπό της, αυτό της το χρωστάμε. Να χαμογελάμε και να θυμόμαστε όλες εκείνες τις ξεχωριστές στιγμές που περάσαμε μαζί. Οι άνθρωποι μένουν ανάμεσά μας όταν δεν τους ξεχνάμε. Και η αγαπημένη μας φίλη Τασούλα θα ζει για ΠΑΝΤΑ. Όπου η καθεμιά την έχει φυλάξει. Πάλι θα συναντιόμαστε όλες, γιατί στον ίδιο προορισμό θα πηγαίνουμε. Εκεί όπου την έχουμε φυλάξει, στην ΚΑΡΔΙΑ μας. Αντίο καλή μας φιλενάδα!!!! Κάπου, κάπως, κάποτε, θα ξαναβρεθούμε !!!! 

            (Σήμερα αναπολούμε και δακρύζουμε, 31-3-2020)

Αξίζεις μια αγάπη

Αξίζεις μια αγάπη που να σε αγαπά ξεχτένιστη, με τα πάντα και τις αιτίες που σε σηκώνουν βιαστικά, με τα πάντα και τα δαιμόνια που δε σε αφήνουν να κοιμηθείς.

Αξίζεις μια αγάπη που να σε κάνει να νιώθεις σίγουρη, που να μπορεί να καταναλώσει όλο τον κόσμο αν περπατάει χέρι με χέρι με σένα, που να νιώθει πως οι αγκαλιές σου πάνε τέλεια με το δέρμα της.

Αξίζεις μια αγάπη που να θέλει να χορεύει μαζί σου, που να επισκέπτεται τον παράδεισο κάθε φορά που κοιτάει τα μάτια σου, και που δεν βαριέται ποτέ να διαβάζει τις εκφράσεις σου.

Αξίζεις μια αγάπη που να σε ακούει όταν τραγουδάς, που να σε στηρίζει στα ρεζιλίκια σου, που να σέβεται ότι είσαι ελεύθερη, που να σε συνοδεύει στο πέταγμά σου, που να μην την τρομάζει η πτώση.

Αξίζεις μια αγάπη που να πάρει τα ψέματα, που να σου φέρει τον ενθουσιασμό, τον καφέ και την ποίηση.

                                               ~Frida Kahlo~

Αναμνήσεις....!!!

"Μα η ζωή,δεν είναι όμορφη χωρίς παρέα..."

Καθώς κυλάει ο χρόνος, περνούν οι μέρες, οι ώρες, οι στιγμές κι αφήνουν πίσω τους εικόνες, αναμνήσεις, συναισθήματα... Πολλά απ' αυτά αναλλοίωτα στο πέρασμά του. Ένας ήχος, μια μελωδία, ένα χρώμα, ένα άγγιγμα, μια σκέψη, είναι ικανά να ζωντανέψουν στιγμές που νόμισες πως επειδή πέρασαν, έπαψαν πια να υπάρχουν. Και όμως, είναι εδώ, για να σου υπενθυμίζουν πως ό,τι δεν το ξεχνάς, παραμένει για πάντα ζωντανό. Έτσι απλά, για να το "κουβαλάς" και να ζεις ξανά και ξανά ό,τι σε έκανε έστω και για μια στιγμή ευτυχισμένο. 

                            (Μ.Α.)

Το πρώτο βήμα

Τις περισσότερες φορές είναι-αυτό- το πρώτο βήμα της ημέρας που καθορίζει τι δρόμο θα βαδίσουμε. Αν θα είναι δρόμος ή....απλά ένα μονοπάτι που ίσως κάποτε οδηγήσει σε κάποιον μεγαλύτερο δρόμο. Σ' αυτό το βήμα λοιπόν, έχουμε "χρέος" να δώσουμε όση αξία του πρέπει. Και... γιατί όχι; Λίγο περισσότερο χρώμα δεν θα έκανε κακό...!!!(Μ.Α.)

Σκιές από το παρελθόν

Το παρελθόν δε χρειάζεται απαραίτητα το φως του ήλιου για να ξυπνήσει. Στέκει ακοίμητο, φρουρός στο πέρασμα προς την έξοδο για το παρόν, υπενθυμίζοντας πως ότι δεν το ξεχνάμε παραμένει για πάντα ζωντανό τόσο στη μνήμη μας όσο και στην καρδιά μας. Αρκούν απλά μερικές ακτίνες του ήλιου για να φωτίσουν κάποια σκιερά του μέρη... !!!!                                     (Μ.Α.)

Γιορτή της μητέρας !!!

 

Σημάδια των καιρών

Τι κι αν ο κίνδυνος παραμονεύει; Η σκιά του γίνεται ασφάλεια στην προσπάθειά μου να σταθώ στα πόδια μου, συλλέγοντας μικρά κι ασήμαντα σημάδια του παρελθόντος. Σημάδια, που με το πέρασμα του χρόνου δε χάθηκαν, δεν ξεθώριασαν, μα στέκονται αλώβητα έτοιμα να με παρασύρουν σε λανθασμένες αναζητήσεις των καιρών. Όλα εξαρτώνται από μια μικρή αδέξια ή επιδέξια κίνηση. Μεγάλο το ρίσκο, αλλά.....αξίζει να ρισκάρει κανείς για το επόμενο βήμα. Θα είναι η αρχή ενός κύκλου!!  (Μ.Α.)

Ταξίδι στο άγνωστο

Ιδέες και σκέψεις ριγμένες στο χαρτί... Κανείς δεν πρόκειται να τις πειράξει. Θα μείνουν εκεί να αχνοφαίνονται στο πέρασμα των χρόνων. Τις γράφεις στην άμμο και παρασύρονται απ' το πελαγίσιο κύμα και σβήνουν πριν ακόμα χαραχτούν στο νου και στην ψυχή σου. Μα σαν διαλέξεις ν' αφήσεις τα ίχνη τους στη δίνη των νερών της θάλασσας, έχεις την τύχη να ταξιδέψουν μακριά, πολύ μακριά, ν' αφήσουν πίσω την ελπίδα του άγνωστου προορισμού και της πραγμάτωσής τους. Ταξίδι στο άγνωστο ο κόσμος της σκέψης...!!! (Μ.Α.)

Ποια θάλασσα....?

Ποια θάλασσα; Ποια θα μας ταξιδέψει τώρα; Παντού μια θάλασσα μας περιμένει. Χαράζουμε τη ρότα μας και ξανοιγόμαστε σ'αυτήν ψάχνοντας ό,τι δεν ζήσαμε, ό,τι δεν είδαμε, ό,τι δεν γευτήκαμε, ό,τι μας "χρωστάει" ακόμα η ζωή !!! 

Καλημέρα στα πελάγη, στις θάλασσες και στους ωκεανούς μας !! (Μ.Α.)

Μην κοιτάζεις πίσω !

Είναι λάθος να κοιτάζεις πίσω... Κοίτα τον ήλιο πώς ανεβαίνει ψηλά! Κανένα σύννεφο δεν τον σταματά. Ίσα που κρύβεται για να "ξαποστάσει" ή για να μας δώσει την ευκαιρία να κοιτάξουμε ψηλά χωρίς να κινδυνεύσουμε να καούμε. Πάντα υπάρχει μια ευκαιρία για όλους, αρκεί να μη χάσεις τη στιγμή και προσπεράσει.                                       (Μ.Α.)